๐ ประหยัด ๐

อยากประหยัดความเหงาเอาไว้บ้าง
เพราะกลัวว่าวันอ้างว้างจะห่างหาย
ห่วงแววตาว้าเหว่ทะเลทราย
จะสุดสายตาเคียงเพียงลำพัง
   ..
ต้องผ่านผันวันคืนยืนร้องไห้
กว่าจะได้ดื่มกินความสิ้นหวัง
ซุ่มสันโดษแดดวงในรวงรัง
จึงเห็นฝั่งเวิ้งว้างกลางเวลา

กว่าจะเหงาเท่านี้นะที่รัก
ต้องแตกหักกับวันเคยหรรษา
หลายรอยยิ้มห่างหายจากสายตา
เฝ้ามองฟ้าหดหู่อยู่คนเดียว

เริ่มรู้จักเข้าใจยามไร้ญาติ
อยู่อย่างขาดมิตรแท้ที่แลเหลียว
โลกร้อยลี้หลงร้างทางเคยเทียว
ต้องเปล่าเปลี่ยวประจำยามค่ำคืน

ฟังเสียงลมเรรวนกำสรวลโศก
ซึ้งเพลงโลกระทมที่ขมขื่น
ยินอยู่เช้าสายค่ำความกล้ำกลืน
จนเป็นอื่นอ้างว้างกลางคืนวัน
   ..
อยากประหยัดความเหงาเอาไว้ว่า
ในหนึ่งหยดน้ำตาต้องกล้าฝัน
เก็บทุกความขมขื่นขึ้นยืนยัน
ให้แสงสรรค์โชติช่วงในดวงมาน ๚

   ธรรมดา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ ประหยัด ๐ (อ่าน 3930 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้