๛ นิทานเรื่อง หม้อดินร้าว ๛

ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ช่วงสองปีที่ผ่านมา ผู้คนจะพบเห็นจนชินตาว่า
บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว
ขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงาม ไร้ที่ติ

หม้อใบสวย สามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยม นับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย
ขณะที่อีกใบหนึ่งนั้น เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือ น้ำแค่ครึ่งเดียว
เท่ากับว่า ชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุกครั้ง

แน่ล่ะ หม้อดินใบสวย ย่อมภาคภูมิใจในตนเอง ที่ทำหน้าที่ได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์
ส่วนหม้อดินใบร้าว นอกจากอดไม่ได้ ที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
ในความไม่สมประกอบ ของตนเองแล้ว

มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย
หลังจากสองปีเต็ม ที่แบกความทุกข์ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้
วันหนึ่งมันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำตรงลำธารว่า

“ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉันอยากขอโทษท่าน
ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉัน มันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง”

เมื่อฟังเช่นนั้นแล้ว คนหาบน้ำก็พลอยรู้สึกเสียใจไปด้วย
และแล้วเขาก็พูดว่า “เอาล่ะ ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้านเจ้านาย
ฉันอยากให้เธอสังเกต ดอกไม้สวยๆ ข้างทางเดินสักหน่อย
เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า ทำไมดอกไม้ป่าเหล่านั้น
ถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น ทำไมมันไม่ขึ้นอีกฟากหนึ่งด้วยล่ะ
นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนัก ในข้อจำกัดของเธอ
จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ป่า
ตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา และทุก ๆ วันขณะที่เราเดินกลับบ้าน
เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน แล้วในสองปีนี้ ฉันก็ได้เด็ดดอกไม้สวย ๆ นี้
ไปปักแจกันให้เจ้านายของเราด้วย นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็
เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ดอกไม้ป่าอันแสนสวยงาม
ที่ผลิบานสะพรั่งอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็นแน่”

หากคนเราทุกคนใช้ชีวิตในแต่ละวัน โดยรู้สึกภูมิใจในตนเอง
ไม่ไปเปรียบเทียบคนอื่นมากจนเกินไป หากสิ่งไหนไม่ดีก็พยายามแก้ไขให้ดีขึ้น
เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่ดี เรียนรู้แก่นแท้ของชีวิต

จะทำให้ชีวิตของเราเติมเต็มและสมบูรณ์ ไม่ไปจมปลักอยู่กับความอิจฉา
ความอยากมีอยากได้ ความล้มเหลว ความผิดหวัง การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน

ที่มา postsread

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๛ นิทานเรื่อง หม้อดินร้าว ๛ (อ่าน 4878 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้