กลอนสุดท้าย
กลอนสุดท้าย ก่อนที่ฉัน จะอำลา
เพื่อไปตาย เอาดาบหน้า ไม่มาใกล้
หมดสิ้นแล้ว แววที่หวัง กำลังใจ
ฉันจะอยู่ ไปเพื่อใคร คนไหนกัน
ไร้เรี่ยวแรง จะสานฝัน เหมือนวันเก่า
คำว่าเรา คงต้องจบ มิสบสันต์
ลาเสียที นับจากนี้ ชั่วนิรันดร์
ฟ้ามิกั้น แต่ความฝัน นั้นโรยรา
จำต้องตัด ใจจาก มิอยากพบ
จำต้องหลบ ซ่อนเร้น มิเห็นหน้า
จำต้องจาก กันแล้ว นะแก้วตา
จำต้องลา แม้ห่วงหา ก็ต้องจร
มิมีงาน เลี้ยงใด ไม่เลิกแล้ว
มิมีงาน เลี้ยงใด ไม่แจวว่อน
มิมีงาน เลี้ยงใด ไม่อาวรณ์
มิมีงาน เสียงใด ไปค่อนกาล
จะจากกัน ในวันนี้ หรือพรุ่งนี้
จะจากกัน ณ นาที ที่พ้นผ่าน
เมื่อไปแล้ว กลับมาพบ ดั่งวันวาน
เมื่อไปแล้ว หรือมิพาน พ้องดั่งเคย
อนาคต ชี้ชะตา แล้วแต่ฟ้า
อนาคต ชี้ชะตา มิกล้าเอ่ย
กลอนสุดท้าย มุ่งหมายใจ ใคร่ภิเปรย
กลอนสุดท้าย คล้ายเฉลย เอ่ยคำพลัด
Orion264(มือขวา)
๑๗ พค ๒๕๕๖
:a020: :a020:
