ดอกรักแย้มกลีบรอช่อไสว
ฝนเป็นใจไล้ลูบจูบเกสร
ปีนี้ฝนตกพรำฉ่ำสาคร
สาวโคจรดงป่าปักกล้าดำ
สาวบ้านป่าหน้าฝนทนหนาวหนัก
เหมือนดอกรักชูช่อรอฝนฉ่ำ
คนรักแท้บ้านใกล้ใจแสนดำ
ฝังใจจำรักเก่าเหงาอุรา
ไม่มีจิตเมตตาคนป่าเขา
มัวแต่เฝ้าอดีตขีดโหยหา
เฝ้าสีซอบรรเลงเพลงชักพา
รักคืนมาดังเก่าเฝ้ารอวัน
หนุ่มเมืองกรุงมุ่งงานนานนานหน
จะดั้นด้นเที่ยวป่าตามหาฝัน
ช่อดอกรักบานรอต่อสัมพันธ์
ป่าเขากั้นเขตแดนแสนห่างไกล
คนอยู่ใกล้ใจเดียวเที่ยวถิ่นเก่า
ขึ้นภูเขาลงเขาเช้าวันใหม่
ตะวันรอนพลบค่ำจำตัดใจ
เดินจากไปเขตคามตามลำพัง
เสียงซอพลิ้วหวิวหวั่นเช้าวันใหม่
สาวบ้านใกล้ได้ยินสิ้นความหวัง
ยอมขึ้นคานฝนซาพะว้าพะวัง
ฝนฟ้าสั่งคืนสู่ฤดูกาล
คอกรักบานชูช่อรอหนาวสั่น
เริ่มเหมันต์หนาวลมพรมพัดผ่าน
อยู่กับพ่อแก่เฒ่าเฝ้าเคียงคาน
สุขสำราญยิ่งนักรักพอเพียง
ธมกรก
