นิทาน "กาหลงซาก"

นิทาน "กาหลงซาก"

นานมาแล้ว มีซากช้างลอยไปตามกระแสน้ำ
กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจคิดว่าตนเป็นผู้โชคดี
เพราะจะได้อาหารกินฟรี โดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน
จึงโผลงจับที่ซากช้างนั้น
จิกกินเนื้อช้างที่เน่าเปื่อยอิ่มแล้วก็หลับอยู่บนซากช้างนั้นเอง
ตื่นขึ้นก็กินอีก กิน ๆ นอน ๆ อยู่กับซากช้างนั้นอย่างมีความสุข

นานวันเข้า กระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล
ซากช้างก็พลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อย ๆ จนถึงกลางมหาสมุทร
พอซากช้างเปื่อยเน่าสิ้นไป กาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว
ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไร ก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้
จึงหมดแรงบิน และจมน้ำตายในที่สุด

ในทางธรรม
ซากช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้นท่านเปรียบเหมือนกามคุณ ๕ ได้แก่
รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชน
มุ่งแสวงหาเพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ
อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิต
เข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น
ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกิน ที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย
กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้ว
ก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่แหละ

แต่ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือ แม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต
แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ ต้องนึกไว้เสมอว่า….ชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณ
ก็เหมือนการอยู่บนซากช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที
แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง
ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ
จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น...

ขอบคุณที่มาจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นิทาน "กาหลงซาก" (อ่าน 4737 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้