วันฟ้าครึ้ม
ลมพัดพรูหมุนวนฝนโปรยปราย
ไม่ขาดสายด้วยแรงแห่งวสันต์
หน้าร้อนเพิ่งผ่านไปไม่นานวัน
ฤดูผันเคลื่อนที่ไปอีกครา
ทั่วแผ่นพื้นกลับคืนสู่ชื่นฉ่ำ
ฟ้ามืดคล้ำพร่ำพรอดโอบกอดหล้า
พฤกษาวาดรูปไหวไกลสุดตา
เป็นภาพพร่าค่อยเคลื่อนดูเลือนราง
น้ำเอ่อท้นล้นร่องคลองรินไหล
กระซิบเสียงร่ำไรฟ้าใกล้สาง
เมื่อเช้าตรู่ขอบคูลู่เป็นทาง
ทิ้งแนวกว้างยืดเยื้อเหลือร่องรอย
คนหนึ่งคนวนจ้องมองเวหน
ฟ้าหลังฝนเปลี่ยนสีมีไม่บ่อย
ได้แต่หวังทุกเวลาตั้งตาคอย
ใจดวงน้อยลอยหาวันฟ้าครึ้ม
วาริน
31/05/65
