โทษของความไม่อดทน และอานิสงส์ของความอดทน
กาพย์สุราคนางค์ ๓๖
☆โทษของบุคคล ที่ไม่อดทน มีห้าขยาย
หนึ่ง"ไม่น่ารัก" เป็นที่ประจักษ์ แก่คนทั้งหลาย
เพราะไม่คิดคลาย เอะอะโวยวาย ทุกเรื่องขัดขืน
☆สอง"มีเวรมาก" จะพบวิบาก ล่วงเกินผู้อื่น
กลัวถูกปองร้าย หวาดเกรงมิวาย ถูกทำร้ายคืน
ขาดความสดชื่น หน้าเศร้าโศกฝืน ทุกข์ระทมนาน
☆สาม"มากด้วยโทษ" คบเพื่อนมักโกรธ จิตมิสราญ
เพราะมีอารมณ์ หงุดหงิดสะสม ใจคอยเดือดดาล
จิตไม่ชำนาญ สงบสมาน จึงควรตัดทอน
☆สี่"มากด้วยหลง" สติมิดำรง ขณะม้วยมรณ์
คุมจิตใจยาก โกรธหมองมัวมาก ยามจะจากจร
โมโหสุมขอน จำต้องลิดรอน มิให้เคยชิน
☆ห้า"สิ้นชีพแล้ว" จักตรงดิ่งแน่ว สู่อบายสิ้น
เป็นภพลงโทษ ผู้ทำชั่วโฉด ปวดเจ็บหลั่งริน
รับทัณฑ์มลทิน จนโทษหมดสิ้น หลุดพ้นทุพพล ฯ
☆ส่วนอานิสงส์ ของผู้ที่คง มีความอดทน
ด้วยความเต็มใจ รักษาหทัย มิเศร้าหมองหม่น
หนึ่ง"รักฝูงชน" พอใจเลิศล้น ทำประโยชน์ให้
☆สอง"เวรไม่มาก" จะมิลำบาก หาเดือดร้อนไม่
ผู้ไม่โหดร้าย ตัดชั่วสลาย ทนความเจ็บใจ
กายจิตละไม ทำความดีไซร้ น่าปรารถนา
☆สาม"โทษไม่มาก" ทนอดกลั้นจาก กระทบกันมา
ตรากตรำทำงาน กิจการเบ่งบาน เงินทองดาษดา
ทุกข์เวทนา เจ็บป่วยระอา ยอมรับเครียดคลาย
☆สี่"ไม่มีหลง" สติมั่นคง ขณะใกล้ตาย
ห้า"ชีวิตดับ" วิญญาณไปลับ สุคติพราย
กุศลมากมาย สวรรค์หลากหลาย เลือกสรรตามบุญ ฯ
แสงประภัสสร
๒๑ กันยายน ๒๕๖๕
ปัญจกนิบาต อังคุตตรนิกาย เล่มที่ ๒๒ หน้า ๒๘๒
(พระไตรปิฎกสำหรับประชาชน หน้า ๖๗-๖๘)
วิบาก=ผลแห่งกรรมดี กรรมชั่ว ที่ทำไว้แต่ปางก่อน
อบาย=ที่ที่ปราศจากความเจริญ,ความฉิบหาย
อานิสงส์ =ผลแห่งบุญกุศล
(ขอบคุณภาพจาก อินเทอร์เน๊ต)
