☆กิเลสสภาพธรรมที่จิตทรุด ไม่บริสุทธิ์ ก่นด้วยเศร้าหมอง
สภาวะนี้กิเลสครอบครอง หทัยมิตรอง วัตถุสิบพา
☆"ความโลภ" ข้อหนึ่งคือ ความอยากได้ จิตใจสิ ไคล้คลั่ง ยินดีหนา
ถ้าละมิได้ เป็นเหตุนำมา ทำชั่วประดา นำอันตราย
☆"โทสา" กระทบ ข้อสองขัดเคือง ถือตนเรื่อง เด่นกว่า เขาทั้งหลาย
ถ้าหากระงับ ไม่ทัน จ้องทำลาย ตนมิสบาย อาจทุรน
☆"โมหันธุ์" สิ ข้อสาม ไม่รู้จริง ระลึกจำสิ่งคิด ผิดพร่องผล
ไม่เชื่อบุญบาป เพราะมัวเมาตน โง่เขลาผจญ ทำชั่วอวดดี
☆"มานะ"จะเป็นข้อ สี่คิดภาพ ประณีต ฤ หยาบ ย้ำประเสริฐศรี
สถานะ สิ่งนั้น พิศให้ดี ปกติชี้ไม่ปรุงแต่งเติม
☆ห้า"ทิฐิ" ความคิดผิดมีจิต เห็นวิปริต ยึดตนสร้างเสริม
ชิวิตจะเกิดดับ ใจจ่อเกริม มฤตก็เพิ่ม บอกว่าสิ้นยง
☆"ความไม่แน่ใจ" ข้อหกเคลือบแคลง พระธรรมแสดง ว่าพิศวง
กว่าจะลุปัญญา พาแจ้งตรง มิลังเลคง คุณพระรัตน์ตรัย
☆ลุถีนะ ข้อเจ็ด "หดหู่,เหงา" จิตอับเฉา เขาคร้าน เป็นนิสัย
ท้อแท้ ละเลย จึงต้องห่างไกล หมดชยไซร้ จักห่างสมาธิ์
☆กระสับกระส่าย ข้อแปด"ฟุ้งซ่าน" ฤดีพะพาน วุ่นวาย ทุกขา
จิตครุ่นคิด จึ่งขวาง ทางนำพา ปิดกั้นมนา น้อมรับความดี
☆เก้า"มิละอายต่อบาป" เป็นนิตย์ กระทำทุจริต หมดสิ้นราศี
ริคิดทำชั่ว ทั้งกาย,วจี พร้อมจิตที่ไม่อาย จากยลยิน
☆ข้อสิบ"มิกลัวต่อบาป" ตามมา ทำกิริยา ไม่กลัวผกผิน
ละชั่วประพฤติดี ศรีผลิน จะสุขะจินต์ ลดทุกข์ระทมฯ
แสงประภัสสร
สภาพธรรม=สภาพที่แท้จริง
กิเลส=สิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมอง
โมหันธ์=ความมืดมนด้วยความหลง
ศาสน์=ศาสนาพุทธ
ยึดตน=ยึดว่าร่างกายนี้เป็นของตน เที่ยงแท้
(ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเทอร์เน๊ต)
