๐ คนค่ำ ๐

เสียงฟ้าครวญเช้าค่ำลำนำรัก
คนอกหักก็หวนมาชวนโศก
ฟังฝนรินลาฟ้าลงมาโลก
ย้ำวิโยคคนเปลี่ยวให้เดียวดาย

หากอกหักหนักหนาเหมือนฟ้าแกล้ง
คนเคยแล้งน้ำตาต้องหน้า-หน่าย
หลงร้อนหนาวร้าวไร้กับใจกาย
เป็นทาสท้ายความทุกข์ ให้จุกจม-

มุมมืดเหมือนเรือนรังที่ขังค่ำ
คอยร่ายรำลบรื่นลงขื่นขม
กลางดึกหนาวเช้าสายไม่คลายคม
จ้องจะถมสุดท้ายที่พ่ายพัง

ผ่านเวลารุ่มร้อนราวหมอนไหม้
จนกว่าใจจะตื่นต้องขืนขัง
เห็นภาพพ้นคนค่ำคืนกำลัง
ได้พอนั่งนอนนั้นไม่พรั่นพรึง-

ในโลกลึกหนึกหนาวเพราะสาวสอน
ให้รู้ร้อนด้วยฤทธิ์ความคิดถึง
เห็นแพ้ผิดพิษพอกที่ตอกตรึง
ได้ซาบซึ้งทรวงเศร้าเหงาน้ำตา

หากเหลือรุ้งหลังฝนปลอบคนค่ำ
พอสร่างช้ำในทรวงที่ห่วงหา
เมื่อรู้รสรักร้างหลงทางมา
ต่อวันหน้าคิดหนัก คนรักเรา ๚

   ธรรมดา
   ๑๗/๙/๒๕๖๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ คนค่ำ ๐ (อ่าน 6526 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้