พุทธศาสนสุภาษิต : ปุคคลวรรค (หมวดบุคคล)

กลอนกลบท วิกิตลิตสทิสา

 ๑..บัณฑิตรอบรู้ศีลอันสมบูรณ์
รุจิเรืองอาดูลย์เหมือนไฟใส
วิรัติทุประโยชน์ทุกสิ่งใด
คุณะประโยชน์ไขว่คว้ามาครอง

 ๒..บัณฑิตนิมิตงานทรงคุณค่า
ย่อมเสร็จลุยิ่งหล้าทั่วทั้งผอง
หมู่ชนฝึกตนแล้วจักเรืองรอง
เปี่ยมประเสริฐเพริศพร้องไปทั่วแดน

๓..วิทุชนเว้นบาปทั้งปวงพร้อม
แนะสอนนิกรน้อมจิตตามแผน
อธิปัญญาไม่ถูกดูแคลน
งอกงามเพราะธรรมแน่นแท้แน่นอน

๔..คนดีประพฤฒิธรรมย่อมเกื้อกูล
ยินดีช่วยเพิ่มพูนสุขสร้างสอน
เมื่อสิ้นอายุจึงได้พบพร
คติสวรรค์ป้อนภพเบิกบาน

 ๕..พิสุทธ์วิเศษชนชื่อเรืองรุ่ง
จะประทิ่นกลิ่นฟุ้งเฝ้ากล่าวขาน
ความดีและเมตตาแบ่งเจือจาน
ที่พึ่งประจักษ์ชาญของมวลชน

 ๖..ผู้ไหว้แล้วย่อมมีผู้ไหว้ตอบ
ผู้เคารพได้นอบนบรับผล
ติกระแหนเรื่องจริงที่ยินยล
มิมีไผหนีพ้นคำนินทา

 ๗..ชนิกา,บิดาบุตรเชื่อฟัง
นับเป็นผู้สอนสั่งคนแรกหนา
บรรดาดนัยยึดมั่นวาจา
พ่อแม่สอนจะพาตนเจริญ

 ๘..สามีเป็นที่เชิดชูเกียรติ์ยิ่ง
ภริยาหน้าชื่นพริ้งสรรเสริญ
ประดาภริยาย่อมเพลิดเพลิน
ผิกระทำทูนเทินคำสามี

 ๙..คนดีก็รักษ์ความดีของตน
เลื่องชื่อ ณ ไกลพ้นหิมวันต์ฯศรี
คนไม่ดีไม่ปรากฏชื่อมี
เหมือนลูกศรยิงรี่ยามวิกาล

 ๑๐..ภคของคนดีย่อมจุนเจือ
เจาะญาติกาเอื้อสุขกสานติ์
จริยานี้เกียรติยศนาน
ภพหน้าจะได้พานบันเทิงรมย์

 ๑๑.คนใดมิพูดอย่างธรรมแล้วไซร้
คนนั้นยังไม่ใช่คนดีสม
คนกร้าวทั้งกายวาจาใจจม
ก็กระทำเวรตรมบาปมากมาย

 ๑๒..มิดูและเลี้ยงบิดามารดา
ลุประพฤติผิดพานรกหลาย
ใครคุ้มบิดามารดาเพริศพราย
ชีวิตละกายสู่สรวงนวล

 ๑๓..คนเปรื่องปราดแต่อยู่ใต้สตรี
ย่อมไม่รุ่งเรืองรี่ต้องผันผวน
มิริรานกิ่งไม้ที่นอนควร
ประทุษริกวนมิตรจึ่งเลวทราม

 ๑๔..ขณะบาปยังไม่เกิดผลลัพธ์
คนเขลาสบายตรับไม่เกรงขาม
เมื่อบาปแสดงเขาต้องทุกข์ตาม
สุดทางแก้ไขลามหลีกพ้นไกล

 ๑๕..ใครเลิกทำชั่วแล้วทำความดี
ชุติเรืองทวีโลกไสว
ก็คล้ายพระจันทร์แจ่มไร้เมฆใด
กวะมืดคล้อยไปสว่างมา ฯ|ะ

แสงประภัสสร

(ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเทอร์เน๊ต)