ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย
คนเรียนไพรเสือ
เป็นเจ้าป่า ราชา แห่งไพรพง
นามขุนดง มีให้เห็น เป็นที่หมาย
คอยควบคุม มิให้ ไพรกลับกลาย
สูญสลาย นิเวศ เขตสมดุล
เสือสิ้นลาย ละม้าย ลูกแมวน้อย
ด้วยอ่อนด้อย อิทธิฤทธิ์ คิดเกื้อหนุน
สิ้นลายเสือ เมื่อไร้ ใครเจือจุน
หมดกระสุน เหลือกระแส แพ้สังคม
เสือข้ามห้วย อาจมอดม้วย ด้วยคมคิด
ทุจริต คิดสร้าง ทางขื่นขม
แม้ข้ามได้ ใช่สดใส ใจตรอมตรม
ทุกข์ระทม จนสิ้น ชีวาลัย
เสือกระดาษ เขียนไว้ ให้วัวกลัว
ใจเมามัว ไร้อำนาจ สิ้นสดใส
เขียนเสือให้ น่ากลัว สักปานใด
ไม่มีใคร กริ่งเกรง นักเลงเงา
เสือติดจั่น หวั่นไหว ใจระคน
เดินเวียนวน ยากแค้น แสนโง่เขลา
คิดไม่ออก บอกไม่ถูก ทุกข์ไม่เบา
ด้วยมัวเมา หลงผิด คิดจนตาย
เสือสมิง เท็จจริง สิ่งมายา
อวิชชา อเวจี เป็นที่หมาย
วิญญาณเสือ แล่เนื้อ คนมากมาย
ถึงคราวตาย ผีป่า มาครอบครอง
เสือลำบาก แร้นแค้น แสนรันทด
บริบท สัจธรรม กรรมหม่นหมอง
ไร้ความสุข ทรมาน สานปรองดอง
ทุกข์มากมาย ก่ายกอง นองน้ำตา
เสือร้องไห้ เลิศรส สะกดจิต
หลายชีวิต ลิ้มลอง ต้องชิวหา
ทั้งเผ็ดร้อน เปรี้ยวหวานอม สมอุรา
ต่อภายหน้า เสือร่ำไห้ ใจระทม
เสือกระบาก เป็นใหญ่ ในครัวเรือน
หากแชเชือน ชีวา ไร้สุขสม
ไม้ตีพริก ตำหัว ร้าวระบม
แสนขื่นขม ตรมใจ ในชะตา
สารพัด เสือไทย ได้ประจักษ์
ทั้งคนรัก คนชัง เป็นหนักหนา
เปรียบเสือเป็น ตัวละคร โลกมายา
มีทั้งดี ทั้งบ้า คละเคล้าไป
คนเรียนไพร
๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๘
