อ้อมกอดนี้ไม่มีใครเทียมเท่า
อกนี้เล่ามีไว้ให้เกื้อหนุน
สองมือนี้ไม่ว่างคอยเจือจุน
อกอบอุ่นมีใครให้หนุนนอน
ตั้งแต่เกิดลืมตามามองโลก
คอยโบยโบกแกว่งไกวเจ้าวัยอ่อน
เปี่ยมความรักความห่วงความอาทร
มีหนาวร้อนคอยดูแลแผ่พระคุณ
เป็นเสาหลักปักไว้มั่นใจยิ่ง
เป็นทุกสิ่งของชีวิตที่อบอุ่น
จะผิดถูกสอนน้ำคำเกื้อการุนย์
แทนพระคุณกี่ชาติไม่อาจพอ
ถึงวันนี้ขอกราบแทบเท้าแม่
สิ่งไหนแย่จะแก้ใขให้เกิดก่อ
จะทำดีทำสิ่งที่แม่เฝ้ารอ
สิ่งแม่ขอน้อยค่ากว่าน้ำนม
