ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๓.ธาตุแท้ของคุณ

โคลงดั้นวิวิธมาลี ตรีพิธพรรณ

   ๑...คราวอดอยากนบน้อม...................คนมีเงิน                      
มีสุขลืมตัวตน.......................................อวดข้อย
ยังมีเกลื่อนทวี.......................................ในโลก
เปรียบกรวดหินชิ้นน้อย..........................ค่าถอย
              
   ๒...ยามยากจงหมั่นรู้............................พัฒนาตน
ยามสุขคอยลองมอง................................แผ่เอื้อ
คือบุรุษยากหา........................................ในโลก
คุณค่ามาดสิ้นเคื้อ..................................เพชรทอง
                          
    ๓...ยามวิกฤติธาตุแท้............................สันดานคนเฮย
เป็นต่อตรองเหนือเขา................................แอบยิ้ม
ใจยามผิดหวังพาน.....................................จึงก่นเศร้า
สำเร็จหมายได้ลิ้ม.....................................กระหาย                                        
        
    ๔...วิกฤติเกิดแน่แสร้ง............................คุณอำพราง
จำปิดกรายคนดู........................................หลอกฉ้อ
คุณมิใช่ดีนำ..............................................เหมือนภาพแสดง
ผิไม่งำแกล้งล้อ.........................................โลกเห็น ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๓ หน้า ๑๕ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

(ขอบคุณเจ้าของภาพ จากอินเทอร์เน๊ต)

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๔.จงโอนอ่อนผ่อนตาม

โคลงดั้นบาทกุญชร จัตวาทัณฑี

   ๑...จะรับบอลล์เตะย้อย.....................ทันควัน
ผิวิ่งผลุนพลาดเลย...............................ชิ่งเด้ง
บอลล์ดีดกลับเสร็จกัน..........................รับไม่ได้
ถอยนิดรับได้เช้ง...................................กิจสม
              
   ๒...จับบางคราวใช่แล้ว........................แนวเดียว กันเอย
จับเสร็จพึงชมคลาย...............................ปลดเปลี้อง
คุมคนไม่บีบเทียว..................................โอนอ่อน ยอมตาม.
ใจมุ่งคุมแล้เยื้อง.....................................ผ่อนขาน
                          
    ๓...จัดจักรกลร่อนใช้...........................ควบคุม มิยาก
มิสับสนงานยล........................................ไม่ซ้อน
กับคนจัดยากรุม......................................ธรรมชาติ พัวพัน
ศิลปะทำเฝ้าช้อน.....................................มุ่งหนา                                        
        
    ๔...คราจับลวงดาษแสร้ง.......................ปลดผัน
คุมแต่ยอมปลอบพา..................................อ่อนช้อย
พึงยอมพ่ายกายครัน.................................เสียก่อน มีชัย
คนเรื่องมากยื้อถ้อย...................................ยากหนอ ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๔ หน้า ๑๖ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๕.จงฝึกให้ทานเป็นนิสัย

โคลงดั้นวิวิธมาลี จัตวาทัณฑี

   ๑...อยากจะเอาแต่ได้.......................ใจดำ
ผิไม่มอบจนชิน....................................พฤติด้อย
บัณฑิตก่อ"ทาน"นำ.............................หนุนจิต
ผินิ่งใจก้าวคล้อย.................................ไม่ผาย
              
   ๒...ฝึกแจงทานลึกซึ้ง.........................นิจสิน
ทานช่วยดลกรายสรรค์........................สร้างให้
คืนตนกลับผลิน....................................มาช่วย เราเฮย
ผลส่งมากแผ้วไซร้................................มหันต์
                          
    ๓...บารมีเริ่มต้น.................................จากการ แจกทาน
บุรุษยอดยรรคง.....................................ยิ่งล้ำ
จิตใจเปิดไพศาล....................................ทานส่ง เสริมเฮย
คนผละมอบให้.......................................สุขสม ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๕ หน้า ๑๗ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๖.จงมีความจริงใจ

โคลงกลบท งูกระหวัดหาง

   ๑...การตรึกฆาตมาดร้าย......................มิควร
คิดปกตนทบทวน.....................................ต้องย้ำ
ยอดคือไม่ปิดผวน....................................ทางรี่
รอเผื่อพลาดแผนล้ำ.................................เรียบร้อยเตรียมหนา
              
   ๒...นบใจจ้าทุกผู้...................................จริงใจ
จองอย่าเพลินหลงใคร..............................แจ่มแจ้ง
แจวมิทำลายไผ........................................ตรองปรี่
ปองรักษ์ตนถูกแกล้ง.................................มุ่งร้ายตัวเรา
                          
    ๓...ระวังเอาปกป้อง................................ตนเอง
อวลประมาทมิเกรง....................................เหตุร้าย
รอเลินเล่อภัยเผง.......................................พลันก่อ
เกลือกสะเพร่าเขลาป้าย............................โทษไซร้ถึงตน

   ๔.ตรองใจคนอย่าได้................................อวดเผย
ผองศัตรูชินเคย..........................................หลากล้วน
ลางทีทุกข์พาลเลย.....................................ทางแย่
ยอบไม่มีทางด้วน........................................ที่แก้ขานไข

   ๕.ขอทำใจก่อก้าว....................................ความดี
เด็ดยิ่งวางศักดิ์ศรี.......................................เรียบถ้อย
ถกชีวิตง่ายมี..............................................คุณยิ่ง
หยอกโง่เป็นคราวคล้อย..............................ขัดแย้งลดลง

    ๖.ลาพะวงด่าสร้าง...................................มิยิน
ยอมไม่ทราบจนชิน......................................เปรื่องรู้
รานลมผ่านหูริน...........................................ยึดอย่า
ยกเรื่องเติมมิสู้.............................................ปลดน้อยลงหรือ ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๖ หน้า ๑๘ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๗.ทำความดี ผลยั่งยืน

โคลงกลบท ซ้อนดอก

   ๑...ทำกลดลรักร้อย.........................ถอยจริง
เสน่ห์เสพึงพิง.....................................ไม่ช้อย
สัตย์ซื่อถืออวลอิง...............................ทนกว่า
มนต์ไผไกลยอนย้อย..........................ไพล่เพี้ยงความดี
              
   ๒...ความดีมีซ่านซ้อน.........................ยาวนาน
ผูกมั่นกันพูนพาน..................................ภพหน้า
ผิความชั่วรอนราน................................มิยั่ง
คนรักจักลอยหล้า.................................ซาบซึ้งดีศรี
                          
    ๓...ใครที่ชังเกลียดกล้า.....................เลวทราม
ความชั่วมิกลัวกาม.................................พร่าแว้ง
จึงเป็นเหตุลุกลาม..................................มิเชื่อ
"ดี"ผ่อนคลายใจแจ้ง.............................ชั่วร้ายระวัง                                        
        
    ๔...ความดีขลังจิตจ้า.........................พักนอน
ชิด"ชั่ว"รัวทรุดทอน...............................วุ่นคว้าง
ผลจึงต่างวางวอน..................................ตรองลู่
ธรรมหนึ่งเดียวสมสร้าง..........................โลกก้าวสมาน ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๗ หน้า ๑๙ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๘. ความอดทน อดกลั้น

โคลงกลบท ช้างประสานงา

   ๑...ความอดทนอดกลั้น...............กลืนทอน
กร่อนทันปัญหาจาง........................แจ่มพร้อย
จิตพรากอดทนคลอน.....................ขวางเด่น
ขืนดั่งชอบจ้วงม้วย.........................หมดทางหากิน

   ๒...มัวทำลางที่ปลี้ม......................ปองสูญ
ปรุงศักดิ์"อดทน"ชาญ.....................ชีพคล้อง
ชนม์คลาด"อดทน"บูลย์...................บอกรถ เบรคพัง
บุกเร่งกาจแกล้วก้อง........................กู่อดทนฉวย

   ๓...การอันจดใหญ่ข้อง..................ขับใจ สูงเฮย
ของจ่อเลยเขตกลาย.......................วอดเร้น
วางรุกปล่อยเลยไกล........................กุมฆาต
กวดคัดอดกลั้นเค้น...........................คู่มือนำคน ฯ|ะ  
                                              
แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๘ หน้า ๒๐ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๑๙.จงทำดีเป็นนิสัย

กาพย์เก้าสลับวรรค

   ๑.อย่าทำความดี...................เหมือนฟางที่ไหม้ไฟ
แค่ชั่วแป๊บแล้วไกล...................ทิ้งเลิกระดม

   ๒.เมื่อศรัทธามี.......................ก็มากรี่ดั่งลม
ผ่านไปเลิกนิยม.........................เหมือนอับลมวาย
                        
    ๓.ทำดีเนืองนิตย์....................แม้แต่จิ๊ดนิสัยฉาย
อย่ากินข้าวมากมาย...................เท่ายุ้งหยุดลง

   ๔.กินแค่หนึ่งจาน.....................ทุกวันควานผจง
เหมือนทำดีน้อยตรง...................เป็นนิจกาล

   ๕.ทำดีน้อยพร่ำ........................ทำประจำติดขาน
ทำน้อยแต่ทุกวาร........................ประโยชน์เลิศเกิน
 
  ๖.อย่าทำใหญ่เจียว....................แค่วันเดียวเลิกเสริญ
กินน้ำหนึ่งโอ่งเพลิน......................แล้วเลิกหนึ่งปี

  ๗.คุณงอกเงยได้........................ต้องทำให้ล้นปรี่
ทำดีเนื่องทวี.................................นิสัยเคยชิน

  ๘.ทำแก่กล้าเข้า.........................บารมีผลิน
แบบไฟไหม้ฟางภินท์....................ทำน้อยทุกวัน ฯ|ะ        

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๑๙ หน้า ๒๑ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ