ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๕๖.จิตคิดให้เป็นสุข

โคลงจิตรลดา

   ๑.เมื่อจิตใจโอบอ้อม..................เมตตา
เหมือนสร้างห้องให้จิต..................อาศัย
สบาย,สุขหนาปราศ......................ขัดข้อง
ใจกว้างจึงใสผ่อง..........................เบิกบาน

   ๒.สราญปราณีมอง.....................โลกดี
จิตเกื้อกูลใครย่อม.........................เอมใจ
เมื่อคิดจะรี่"เอา".............................พลันหาย
แต่คิดจะ"ให้"มี...............................ทุกครา

    ๓.เพราะว่า"เอา"ทำใจ.................กระหาย
จึงวิตกกังวล..................................ขาดสุข
เมื่อไร้สุขคลายหวัง........................ทุกอย่าง
ครั้นคิด"ให้"รุกใจ............................ผ่องใส

  ๔.ทำใดด้วยเมตตา.......................ปลาบปลื้ม
ใจมีพลังสดชื่น...............................สุขี
สุขเหมือนได้ดื่มรส.........................อมตะ
รับทุกอย่างคลี่ตาม.........................ต้องการ

  ๕.เมื่อพานพบใดแล้ว.....................ไร้สุข
ก็เหมือนมิได้เลย.............................ทุกสิ่ง
จิตคิด"เอา"ทุกข์ด้วย.......................หิวโหย
แต่จิต"ให้"ยิ่งล้ำ..............................ร่มเย็น ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๕๖ หน้า ๕๘ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๕๗.ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้

โคลงมหาจิตรลดา

   ๑.ที่ใดมีปัญหา..........................แก้ได้
ดูปัญหาแยบคาย.........................เพ่งพิศ
พินิจแล้วไซร้รู้.............................วิธี
ปัญหาที่คิดแก้.............................ต้องผู้เชี่ยวชาญ

   ๒.สถานที่ใดหนาว....................ผ้าขาย
ที่ไหนร้อนน้ำเย็น.........................ได้แก้
ที่ใดโรคกรายมี...........................แพทย์คอย
อย่าด่วนท้อแท้เลย......................ว่าตนอับจน

    ๓.ผจญปัญหาเกิด....................เรียนรู้
นำเหตุ,ผลวิเคราะห์......................ปัญหา
คนขยันดูเลิศ...............................คุณค่า
แต่ปัญหามาท่วม..........................คนคร้านจนตาย

  ๔.ใจ,กายควรสร้างเสริม..............พลัง
มิท้อถอยเสียก่อน.........................พิจารณ์
ใจเข้มแข็งดังผา............................ช่วยกัน
แก้ที่เหตุซ่านตรง...........................ปัญหาหมดลง ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๕๗ หน้า ๕๙ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๕๘.คนฉลาดจะไม่อวดโอ้

โคลงสินธุมาลี

   ๑.เมื่อเจอผ้าขาวเพ่ง..................รอยเปื้อน
ชนมักถือจุดเกลื่อน......................เรื่องใหญ่
แต่ผ้าดำจุดเยือน.........................เรื่องเล็ก
ผ้าขาวเห็นชัดไกล.......................สกปรก

   ๒.ควรพกพาความดี...................พฤติธรรม
รักษ์จิตสะอาดนำ..........................เสมอ
มิประกาศตนพร่ำ..........................บริสุทธิ์
เฉยดีกว่านะเออ............................เขาเล็ง

    ๓.เมื่อเคร่งประกาศให้................ชนรู้
ชนทั้งหลายจะกรู..........................จับผิด
ขอคุยความดีพรู............................เราสร้าง
ความยุ่งยากประชิด.......................ตัวเรา

  ๔.เฝ้าประพฤติธรรมอย่าง..............ผ้าขาว
ถ่อมตนเหมือนผ้าคาว.......................ขี้ริ้ว
มิโอ่คุณค่าพราว..............................ตนเอง
ตัวตนสะอาดปลิว............................ก่อมาร

  ๕.พานพบคนฉลาด........................มิโอ้
อร์หันต์ถ่อมตนโข............................มิพ้น
คำถ่อมตนเราโผล่............................จากปาก
คนเกลียดเรายังท้น..........................น่าฟัง

  ๖.หยั่งถึงคนชอบเรา.......................ยิ่งชม
เพราะคำถ่อมตนฉม..........................ทุกกาล
ผู้ฉลาดมิควรข่ม...............................โดยอวด
ความเก่งกาจเราขาน........................แก่ใคร ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๕๘ หน้า ๖๐ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๕๙.ชีวิตคือความเปลี่ยนแปลง

โคลงมหาสินธุมาลี

   ๑.ชีวิตคนประดุจ......................เกลียวคลื่น
มี"ขึ้น"มี"ลง"ยืน...........................ธรรม์ดา
"ลง"สุดก็"ขึ้น"คืน.........................กลับลง
เปรียบเหมือนมีทุกข์หนา..............ย่อมมีสุขครา

   ๒.ถ้าทุกข์ถึงสุดแล้ว..................สุขตาม
หรือสุขที่สุดลาม...........................ทุกข์รอ
ชีวิตเปลี่ยนแปลงยาม ..................ยักย้าย
จงอย่าโลดเมื่อจ่อ.........................ขาขึ้นสมใจ

    ๓.ยามได้"ขาขึ้น"อย่า................ประมาท
จงเตรียมพร้อม"ลง"กาจ................งดงาม
คราวเหตุ"ขาลง"คาด.....................มิท้อ
ทำความดีมิขาม.............................กับช่วงขึ้นรอ

  ๔.ขอยาม"ขาขึ้น"อย่า...................ประมาท
เรียกไร้วาส์นาพลาด.......................รอบคอบ
"ขาลง"ก็ท้อยาตร...........................พลัง
ไร้,มีวาส์นาตอบ..............................อยู่ที่ใจตน ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๕๙ หน้า ๖๑ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๖๐.จงเมตตาเกื้อหนุนกัน

โคลงนันททายี

   ๑.ฝูงไก่ขังในสุ่ม,........................เชือดรอ
แม้ใกล้ตายจ่อแล้ว........................มิรู้
ยังจิกแย่งขอใหญ่.........................ในสุ่ม
คนเห็นแล้วจู้ปลง...........................ใจเศร้า

   ๒.เขาใกล้ตายยังเบียน...............วิวาท
ไม่คลายอาฆาตขาด......................เกื้อหนุน
เหมือนมนุษย์ดาษอยู่.....................ในสุ่ม
ถูกขนาบรุนไป..............................สองฐาน

    ๓.อีกด้านหนึ่งคือตาย................สอง,เกิด
ผนังมิเปิดเลย................................เกิดแล้ว
มิพ้นตายเริดดัง.............................นักโทษ
ประหารมิแคล้วรอ.........................อาญา

  ๔.ว่าโลกคือลานรอ.......................ประหาร
จะมิบอกกาลใด..............................ล่วงหน้า
ไม่สามารถขานตาย........................อย่างไร
ด้วยเหตุไหนคว้ามา.........................จึงตาย

  ๕.มนุษย์กรายไร้ปัญญา................ยังเบียน
เหมือนสุ่มแคบเวียนรอ....................ใกล้ตาย
จงเมตตาเปลี่ยนหนัก.......................เป็นเบา
ช่วยเหลือทุกข์คลายไป...................ทั่วกัน

  ๖.ครันควรอย่าเอารัด....................เอาเปรียบ
เห็นใจกันเฉียบไว............................ดีกว่า
เพื่อนนักโทษเพียบรอ......................อาญา
เหตุใดมาล่ากัน................................ทำไม ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๖๐ หน้า ๖๒ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ