ตราบที่ฟ้า ยังกว้าง สว่างไสว
ตราบที่ใจ ยังฮึด ยังหวังผล
ตราบที่ลม ยังพัด สะบัดตน
ยังดั้นด้น ต่อไป ไม่สิ้นแรง
ดวงอาทิตย์ สาดส่อง มองทะลุ
ผ่องกระจาง ดั่งพลุ ที่เปล่งแสง
ไร้เม็ดฝน ค่ำนี้ ไม่แสดง
มีเงาเข้า มาแกล้ง แฝงตัวตน
ถ้าฝนโปรย โชยมา อุราเจ็บ
เหมือนโดนเหน็บ ด้วยหอก เลือดท่วมท้น
มีทั้งหนาว ทั้งเศร้า เหงากมล
ก็เพราะฝน โรยริน ถวิลทรวง
