สหายเกลอ เริงร่ามาเต็มบ้าน
สุขสำราญนัวเนียคลอเคลียหา
ชิมอาหารกันอิ่มยิ้มปรีดา
ไหนบอกว่ามาช่วยด้วยน้ำใจ
อันของสดที่หรือถือเต็มรถ
เพียงพริบตาพร่องหมดสลดไหม
แต่ละคำกลืนกล้ำซ้ำกันไป
เหลืออะไรไว้กินวันสิ้นปี
คงต้องพึ่งไข่เจียวแล้วซิหนอ
มาม่าห่อพอได้กันไหมนี่
หมูไก่หมดมองอะไรก็ไม่มี
ทำอย่างไรเล่าคราวนี้สิ้นปีครวญ
