คิดว่าสวรรคฺโปรด
พระพิรุณโปรยปรายสู่พื้นปฐพี ณ. ใกล้พระธรณีพระพิรุณแว่ววจีแสนบาดใจ จากคุณแม่คุณพ่อปาล์ม ยิ่งใกล้เสียงบ่นยิ่งชัดถ้อย มันมิใช่วจีที่เลื่อนลอย ฤๅร้อยเรียงเพียงคลั่งเพ้อ หรือทำนองละเมอเพ้อพล่าม
"หายใจแทบไม่ออก ถูกไอฆ่าหญ้า มันจะจะฆ่าเราด้วย"
ก่อนหน้านี้พระพิรุณจะหยดลงบนใบปาล์มที่แสนงดงามด้วยการหล่อเลี้ยงจากสารเคมี ก็เพียงร่อนวจีถามความใน
"นี่ถูกไอฆ่าหญ้ามาเมื่อไหร่"
ปาล์มสะดุ้งตกใจและตอบทันที
"เมื่อวานนี้พระเจ้าค่ะ โชคดีที่พระพิรุณได้ทรงพระกรุณา ทรงโปรดพระเมตตา ชำระล้างยาฆ่าหญ้าแก่ข้าพระพุทธเจ้าเสียที"
พระพิรุณทรงพระสรวล แลด่วนตอบมิรอช้า
"ข้าเสียใจคำขอร้องของเจ้า ตัวข้าเล่าก็เปื้อนด้วยสารเคมี
ณ. ที่นี่เงียบสงัด แม้พระพายก็หยุดกายพัด อเวไนยสัตว์ก็มิย่างกราย นั้นแล
