ฉันกลายเป็นตัวตลกยามโลกเศร้า
ใครไหนเล่าเจ็บช้ำร่ำร้องไห้
หากฉันรู้สักนิดสะกิดใจ
ฉันคือใครไยโลกเศร้าเฝ้าคร่ำครวญ
............................
ฉันเริ่มร้องไห้โลกไม่สน
ดูผู้คนยิ้มเยาะหัวเราะร่วน
ฉันได้แต่ไตร่ตรองลองทบทวน
ทุกสิ่งล้วนเป็นไปไม่จีรัง
.......................
ฉันแหงนมองดาราบนฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง
เจ็บปวดร้าวฤดีชีวิตพัง
น้ำตาหลั่งเปียกหมอนทอดถอนใจ
.........................................
ฉันนั้นต้องตายไปในที่สุด
โลกจะหยุดดูฉันก็หาไม่
โลกยังคงหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป
ทิ้งฉันให้เป็นตลกที่โลกลืม
