บ้านหลังเก่าเสากร่อนเรือนคลอนโย้
หลังคาโบ๋พื้นผุ บ้างกรุเขิน
ทำฝาฟากไม้ไผ่เพราะไร้เงิน
หากเดินเพลินตกใต้ถุนจะงุนงง
อยู่กับเหย้าเฝ้ากับที่ สามีหนึ่ง
แรกนั้นซึ้งแน่นอนค่อนข้างหลง
มิเคยรู้ วู่วามบอกตามตรง
จึงรี่ลง จากคาน แต่งงานไป
อยู่กับเธอเนิ่นนานจนยานเหนียง
ก็มีเพียงกระต๊อบที่มอบให้
เธอดื่มเหล้าเมายาระอาใจ
อยู่ได้ไงไปดีกว่าขอลาจร
ตั้งแต่จากเธอมาแสนผาสุข
นั่งเดินลุกสบายไม่เหมือนก่อน
ฉันอยู่นี่ดีนะ อย่าอาทร
จะกินนอนตลอดชีวีศรีธัญญา
:a013:
Sasi
