คือวันเหงาเราสองต้องห่างเหิน
โดยเธอเดินจากไปฉันใจหาย
แล้ววันนี้เธอกลับมาทำหน้าตาย
นี่หรือชายเคยรักและภักดี
หลงเทิดทูนบูชาชีวาชื่น
มาหยิบยื่นทุกข์วิโยคเศร้าโศกศรี
ไม่หลงเหลือเยื่อใยใดเคยมี
ความเจ็บนี้ฝังแทรกรอยแตกใจ
โปรดอย่าทักอย่าง้อขอจงรู้
จะยังอยู่ดูหน้าคนสาไถย
แม้นคืนวันผันเวียนเปลี่ยนแปรไป
ฉันยังยืนยิ้มได้เมื่อไร้เธอ
ขอสวดมนต์รับพรวอนคุณพระ
ขอเลิกละผละหนีไม่มีเผลอ
ไม่อยากพบสบหน้าอย่ามาเจอ
ขอละเมอเจอผีดีกว่าเอย
ลินดา
๑๑ กันยายน ๒๕๕๕
