** แว่วเสียงซึง **
ยินเสียงซึงรายรินประทินแว่ว
หวีดหวิวแผ่วพลิ้วมาอุราไหว
หนุ่มบ้านเหนือดีดสีเหมือนมีใจ
เว้าวอนใครหนอชายที่หมายเรียง
น้องนอนเดี่ยวหนาวกายหวังหมายเอื้อ
เย็นระเรื่อเหงาจินต์คลายินเสียง
ซึงดีดร่ายวังเวงบรรเลงเคียง
หรือชายเพียงหยอกล้อพะนอเนิน
เหมันต์เยือนเสร็จเกี่ยวรวงเรียวแล้ว
หนุ่มสาวแจวผินผกดั่งนกเหิน
ทิ้งถิ่นฐานพ่อแม่เพื่อแค่เงิน
ออกเผชิญโชคชะตาเมืองฟ้าไกล
เพิงหลังเขาสาวอาภัพอยู่กับเหย้า
พ่อแก่เฒ่าเหลือเกินเดินมิไหว
น้องอยู่ฟักรักษาดูแลใจ
หากมีใครหมายปองเชิญตรองดู
เสียงซึงพี่ดั่งมนต์ดลมาต้อง
ใจร่ำร้องรายรดให้อดสู
ใคร่หมายครองเคียงหว่างข้างพธู
ชิดเชยชู้สมสองประคองจินต์...ฯ
