ดาวโทษเดือน
ยามราตรีคลี่เบ่งเจ้าเปล่งแสง
จนทิ่มแยงนัยตาข้าสลัว
รัศมีเจ้านั้นมันน่ากลัว
จะกลบตัวข้าไว้จนไร้แวว
ข้าคือดาวดวงน้อยล่องลอยฟ้า
ติดนภาพริ้งพรายก็ปลายแถว
ไม่โดดเด่นเห็นชัดถนัดแนว
ดังเศษแก้วไร้ค่าอย่าหมายชม
เจ้าคือจันทร์แจ่มฟ้าประภาเปล่ง
ดังหัวเหม่งสะท้อนเงาไร้เหา,ผม
ไร้เมฆหมอกตอกย้ำเราช้ำตรม
เจ้าก็ข่มข้าไว้มิให้เงย
เกิดเป็นดาวพราวฟ้าแต่ล้าอ่อน
ถูกจันทรซ้อนปิดเสียมิดเฉย
โธ่...เจ้าเดือนโดดเด่นดังเช่นเคย
ขอลาเลยขอลาข้าขอไกล
Orio264(มือขวา)
๓๐ มค ๒๕๕๗
:a012:
