ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย
คนเรียนไพรก่อนจักสาย
เมื่อถึงปลาย ชีวี มีข้อคิด
ไว้สะกิด เตือนใจ ไทยทั้งหลาย
โลกสรรค์สร้าง นวัต ภยันตราย
สุขสงบ กลับกลาย มลายสิ้น
ภัยสังคม ถ้วนทั่ว ทุกถิ่นที่
ทรัพยากร มากมี ล้วนโผผิน
ธรรมชาติ เคยสมดุล หนุนทำกิน
ทุกชีวิน ดับดิ้น เพราะสิ้นไพร
น้ำเคยเย็น ชุ่มชื้น ฉ่ำอุรา
เหล่ามัจฉา แหวกว่าย ชลาศัย
กลับระอุ คุกรุ่น ดุจเปลวไฟ
กำลังใจ สูญสิ้น ถิ่นพนา
บรรยากาศ ร้อนแรง แสงอัคคี
หม่นฤดี ด่าวดิ้น สิ้นหรรษา
ทั้งปนเปื้อน มลสาร ทั่วอาณา
ตรมอุรา มากทุกข์ สุขไม่มี
ดินอุดม สมบูรณ์ กลับแร้นแค้น
ทั่วดินแดน แสนระทม หม่นหมองศรี
ไร้ร่มไพร ร้อนเร่า ราวอัคคี
ล้วนมากมี กันดาร สะท้านใจ
ถึงเวลา ใคร่ครวญ ชวนร่วมคิด
ก่อนกายจิต ชีวิน สิ้นสมัย
ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม สานเยื่อใย
เพื่อผองไทย สุขสันต์ นิรันดร์กาล
คนเรียนไพร
๒๘ เมษายน ๒๕๖๗