ดาวของแม่

วันสตรีโลก …กลอนที่๒

ดาวของแม่

เจ้าดาวน้อยเกินค่าคณานับ
กว่าสินทรัพย์ดาษใดในแห่งหน
เจ้าคือสิ่งเลิศค่าในสากล
หาใดยลเทียมเจ้าผู้งดงาม

ครั้งเกิดรักแม่นี้ได้สร้างเจ้า
จะเก็บผ่านกลาเก่าให้เจ้าถาม
สองมือนี้จะถนอมแหละป้องปราม
ผ่านนิยามฟ้าฝันวันมืดมัว

เจ้าคือดาวดวงน้อยในใจนี้
ก่อให้มีแรงฝ่าวันฟ้าหลัว
หลับเถิดหนาดาวน้อยอย่าหวั่นกลัว
ภพถิ่นทั่วแม่จะเกี่ยวพาเที่ยวชม

พาเจ้าเชยจันทร์แสงดวงสว่าง
เก็บมาวางเรียงร้อยประดับผม
บุลลาสวยแม่จะเด็ดให้เจ้าดม
ให้ภิรมย์เสกสรรมัณฑนา

หากยามหนาวแม่จะยื่นผ้าผืนห่ม
ให้เจ้าหลับอยู่ภิรมย์จนอุษา
ยามเจ้าร้อนอกอ้าวแม่จะพา
เสาะเทียวหาน้ำอาบกำซาบทรวง

ยามเจ้าร่ำโหยหิวคอยร้องถาม
แม่จะข้ามหนธราไปฟ้าสรวง
ตักอาหารหวานคาวอยู่ดาวดวง
มาสรรตวงป้อนชิมให้อิ่มนอน

เห็นเจ้ายิ้มแย้มพรายแม่คลายทุกข์
ใจแม่สุขเบาว่างสว่างถอน
ยามเจ้าร้องโอยอกโอดอุทร
ดุจมีดค้อนหมื่นพันมาบั่นกาย

เจ้าคือหลัก พักใจ อันใหญ่หลวง
แม้เลือดทรวงหยดเห็นอย่างเส้นสาย
เหงื่อชโลมบ่าอาบเป็นฉาบพราย
จักยินยอมชีพหมาย สลายลง

รักครั้งไหนหมื่นล้วนบ่เปรียบเท่า
แม่รักเจ้าบ่หน่ายคลายประสงค์
เจ้าดั่งดาวแสนสรวงอันบรรจง
สถิตคงงดงามระยับตา

หลับเถิดลูกหลับเถิดจงหลับฝัน
อย่ารำพันโศกเศร้านะเจ้าหนา
จงเป็นดาวสุกใสอันดาษดา
ประดับฟ้าสรวงสวรรค์นิรันด์เทอญ

เขียนรูปแบบกลอนสุภาพยุคเก่าๆ
มือสี่

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ดาวของแม่ (อ่าน 5333 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้