เมื่อดีชั่วมิเป็นธรรมนำชาติล่ม
เปรียบเมืองไทยสมัยนี้มิยากนัก
เหมือนไม้หลักปักเลนโอนเอนอ่อน
ยึดสิ่งใดไม่ได้ให้แน่นอน
เมืองสั่นคลอนมิยอมคลายวุ่นวายจัง
โดยเฉพาะกฎหมายที่ใช้อยู่
มันข้างข้างคูคูดูไม่ขลัง
นักกฎหมายเมืองไทยดูน่าชัง
นี่โง่งั่งอย่างไรไขความมา
ข้อกฎหมายเดียวกันนั้นดูต่าง
ตีไปคนละทางสร้างปัญหา
ข้อบกพร่องตรงไหนได้อวิชชา
ตัวกฎตราหรือคนใช้ให้ต่างกัน
หากปัญหามากมีที่ตัวหนังสือ
พวกงั่งทื่อเขียนกฎหมายได้หรือนั่น
คนปัญญาเมืองไทยอยู่ไหนนั้น
มิคิดสรรเลือกมาควรค่าคุณ
หากปัญหาอยู่ที่ผู้ตีกฎ
คอยคิดคดบายเบี่ยงเลี่ยงจนวุ่น
ข้อศีลสัตย์คุณธรรมขาดค้ำจุน
เพียงเพื่อหนุนฝ่ายตนคนของตัว
เมื่อบ้านเมืองขาดขื่อแปแน่ชาติล่ม
ทำสังคมแบ่งแยกแตกเป็นขั้ว
ชาติบ้านเมืองวุ่นวายให้น่ากลัว
เมื่อดีชั่วมิเป็นธรรมนำชาติจมประทีป วัฒนสิทธิ์
8 มีนาคม 2557 ..............................................................
อิ่มเอมใจในอักษรป้อนคำถ้อย
จัดเรียงร้อยบทกวีที่คิดสรรค์
มอบกวีแด่พี่น้องของกำนัล
คอยแบ่งปันสรรค์คิดจากจิตใจ
ดุจดั่งเป็นเช่นกระจกส่องมองเห็นโลก
มุมเศร้าโศกสันติสุขแห่งยุคสมัย
มองด้วยจิตคิดคู่ธรรมนำซึ่งไท
อาจต่างไปต่างมุมมองของแต่ละฅน
แต่อย่างน้อยแนวคิดถึงผิดถูก
คงช่วยปลูกวิจารณญาณผ่านสับสน
อาจตัดสินขอกังขาพากังวล
เพื่ออยู่บนถูกต้องครรลองธรรม
ประทีปขอปณิธานงานอักษร
ร้อยกานท์กลอนกลั่นกรองมองเช้าค่ำ
เพื่อชี้เทาชี้ขาวกล่าวสีดำ
ผลน้อมนำสัจธรรมค้ำสังคมประทีป วัฒนสิทธิ์
ธรรมชาติธรรม
