นิราศหลานป้า ตอนหลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๔

นิราศหลานกะป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่..๔

กุญชรเขื่อง หันบ่ายหน้า สู่ป่าเขา
จูเรียสเห่า ตื่นช้างควาญ ลนลานลี้
สองป้าหลาน เริ่มตะลุย กุยบุรี
กลางพงพี คีรีขันธ์ ตะวันมัว

ช้างของป้า เดินนำหน้า ข้าตามหลัง
แรกแรกนั่ง ยังสั่นสั่น ชันขนหัว
ได้สักพัก คลายตระหนก อกใจกลัว
เริ่มยิ้มหัว มีอารมณ์ ชมพนา

นั่นลิงน้อย ห้อยเลี้ยว เหลียวหลิกหลอก
นั่นกระรอก นั่นเหยี่ยวผิน บินถลา
นั่นตะเพียน เวียนแทรก แหวกธารา
จำเริญตา ธรรมชาติ วิลาศงาม
……………………๑……………………..

นั่งต้องมนต์ ชมไพรปลื้ม จนลืมป้า
ชะเง้อมอง เห็นนิ่งท่า ไม่กล้าถาม
ควาญช้างหญิง ที่ป้านั่ง ยังนิ่งตาม
ให้ครั่นคร้าม หวั่นพิกล กังวลใจ

..........พลันคุณนาย ก็ส่งเสียง สำเนียงว่า
(ยัยป้า)...”ตอนพม่า มาตีเรา เจ้ารู้ไหม?”
(ยัยป้า)...”มันเผาเมือง ชั่วโฉด โคตรจัญไร”
(ยัยป้า)...”มันติดใจ ป้านี้ มิมีเลือน”!

............สะดุ้งโหยง! สำเนียงฝาก ปากหรือนั่น!
............บอกทันควัน/ “หยุดเสียดสี วลีเฉือน”
(หลาน)...“เกรงใจควาญ หยุดเลยหนอ ผมขอเตือน”
(หลาน)...“ทำเสมือน คำเมื่อกี้ ไม่มีไร”

(ยัยป้า)...”ลืมแล้วเหรอ ภาษาเรา เขามิรู้”
(ยัยป้า)...บ่เข้าหู เราจะด่า ว่าเยี่ยงไหน”
(ยัยป้า)...ถึงฟังออก ก็บางคำ กลัวทำไม”
(ยัยป้า)...ตูหมั่นใส้ เจ็บใจเหลือ เสื้อเหมือนมัน!”

(ยัยป้า)...”ข้าจึงว่า จะล้างบาง เพื่อสางแค้น!”
(ยัยป้า)...”เพื่อตอบแทน โยธยา พม่าหยัน
(ยัยป้า)...”จักกำหราบ ปราบพม่า พวกรามัญ”
(ยัยป้า)...”.จักห้ำหั่น ให้รู้ อยู่หรือไป!”
……………………๑…………………………….

หลานสี่
โปรดติดตามตอนต่อไป

- หลานกะป้า ตอน แม่ยก ^คลิก
- หลานกะป้า ตอน ยื้อนรก ^คลิก
- หลานกะป้า ตอน ปากตลาด ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๑ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๒ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๓ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๔ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๕ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๖ ^คลิก
- หลานกับป้า ตอน หลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๗ (จบ) ^คลิก

เรื่องแนะนำชวนอ่าน
- เฮฮาประสามือสี่ นิราศเณรสองบาตร ^คลิก
- ซีรี่ย์ซวยตลอดศก ชายช้ำ ^คลิก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นิราศหลานป้า ตอนหลุดลุ่ยที่กุยบุรี ตอนที่ ๔ (อ่าน 5364 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้