ชายชรากับหมาตาย (เรื่องสั้นเพื่อสังคม)

   ชายชรากับหมาตาย

   ชายชราผิวหยาบกร้าน ผ่านร้อนผ่านหนาวมานับเนิ่นนาน เคยอบอุ่นไอแห่งธารน้ำใสของท้องทุ่งที่น่าชื่นชม บัดนี้น้ำกลับกลายแปดเปื้อนขุ่นตม คอยข่มใจรับสภาพแห่งกาล

   กาลก่อนเคยเบิกบานใจ ในหมู่ญาติมิตร อย่างสนิทสนมกลมเกลียว เหลียวหน้าแลหลังยังมีคนคอยปรานี น้ำใจไมตรีโอบอ้อม คารวะนอบน้อมอย่างจริงใจ เห็นความศรัทธาเลื่อมใส มีจิตใจผูกพันมั่นคงนิรันดร์ ต่างฝ่ายต่างแบ่งบัน นั้นเพราะไม่มีช่องว่าง ทางผลประโยชน์อันใด

   กาลเวลาแปรเปลี่ยน เวียนผัน พลันเมื่อเป็นสังคมยุคใหม่ ผู้แวดล้อมที่เคยเข้าอกเข้าใจ ร่วงหายตายไปตามกฎเกณฑ์ ที่ไม่สามารถบ่ายเบนแต่อย่างใด คนใหม่มากมี ญาติโยโหติเพิ่มทวิทวีคูณ แต่ความผูกพันอย่างก่อนเก่าหดหายสาบสูญ

   ชายชราหวนคิดขึ้นมารู้สึกอาดูร เพราะในจิตใจเขาเองยังเพียบพร้อมสมบูรณ์ ยังเทิดทูนวิถีก่อนเก่าไม่คลายคลอน เพราะสิ่งดี ๆ แต่เก่าก่อน เป็นการเอื้ออาทรอย่างดี สังคมควรพึงมี อย่างนี้ฤๅทอดทิ้งไปใย จึงต้องทนข่มใจยอมรับสภาพแห่งกาล

   วันนี้ชายชราเดินกลางแดดแผดจ้า แบกจอบคู่ชีวิตที่เคยกอปรกิจมานานแสนนาน เหลียวมองทางเดินที่ชาวบ้าน เรียกขานว่าทางด่าน โอ้ลืมไป...มันอันตรธาน จากวันวานเป็นทางกว้างใหญ่ที่ใคร ๆ เขาเรียกสี่เลน เพ่นพ่านไปด้วยยานยนต์ ผู้คนผ่านมาผ่านไป ไม่เคยเห็นหน้า เป็นคนใหม่ ไม่รู้จักใคร และไม่ได้ทักทาย

   เดินผ่านไปสักระยะพบหมาที่ถูกรถทับตาย ดูท่าทางเหมือนจะคอยทักทาย

   " ชายชรา... ข้าเท่านั้นที่ยังรอท่านอยู่ "

   และยังกู่มาว่า

   " แม้ว่าเราเป็นสัตว์ ดิรัจฉาน คนละชั้นกันท่าน"

   " อีกไม่นาน ท่านก็จะเป็นเหมือนเรา "

   ชายชราพิศดูหมา ใบหน้าซึมเศร้า น้ำตาคลอเบ้า คงมีคำบอกเล่าอยู่ในใจ

   " เจ้าอย่าน้อยใจไปเลย..คุณหมาเอ๋ย เจ้ายังมีเพื่อนยา ข้าเองล่ะ เพื่อนของเจ้า "

http://naturedharma.com/data-1786.html

   AddEmoticons00935

ประทีป วัฒนสิทธิ์
ธรรมชาติธรรม
25 มีนาคม 2557

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชายชรากับหมาตาย (เรื่องสั้นเพื่อสังคม) (อ่าน 5794 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้