คิดถึงสวนยาง
ยางยืนต้นคุ้มแผ่เหมือนแม่พ่อ
ทั้งเลี้ยงหล่อผืนดินทุกถิ่นที่
ชีพได้อยู่ได้กินได้ยินดี
เพราะยางนี้แผ่ร่มมานมนาน
น้ำยางมีสีพิสุทธิ์ดุจปุยนุ่น
งามละมุนเหลือเกินเมื่อเมิลผ่าน
ถูกคมมีดกรีดพร้อยสร้างรอยจาร
ส่งลูกหลานรุ่งเรืองถึงเมืองไกล
เมื่อลมร้อนหมุนคว้างใบยางร่วง
มิปลิดห่วงปลิดรักลงตักษัย
ยังยืนต้นดูดั่งระวังภัย
รอวันใบผลิสะพรั่งอีกครั้งคราว
กลับมาย่ำเยือนสวนป่วนใจโหย
หลังจากโดยสารเวลามาเหลือกล่าว
คิดถึงวันเยาว์วัยใสสกาว
เราเคยก้าวเท้าชมแนวร่มยาง
เป็นพื้นที่ชีวิตนิดและน้อย
แล้วค่อยค่อยเพิ่มสุขขึ้นทุกอย่าง
เพื่อนสัตว์ป่าเยี่ยมกรายตามรายทาง
วิ่งลู่กว้างลานหญ้าเพลินอารมณ์
โอ้ยางเอ๋ยยังเห็นเหมือนเช่นก่อน
แม้จากจรเหย้าอู่ยังรู้สม
ว่าชีวิตชิดสวนนั้นชวนชม
รอยมีดคมกรีดประทับลงกับใจ
ยางยืนต้นคุ้มแผ่เราแต่เกิด
น้ำยางเชิดชูค่าถิ่นอาศัย
เราเคยรักสวนยางมาอย่างไร
ก็จะรักตลอดไปไม่มีลืม
....................................
เปลวเพลิง
