ความรัก

สักวาความรักนั้นหนักแน่น
เปรียบดังแม้นหินผาศิลาเผิน
แม้หุบเหวกั้นขวางยังย่างเดิน
มองแล้วเมินมุ่งหมายที่ปลายทาง
อุปสรรคหนักหนาท้าความหวัง
หรือหยุดยั้งแรงมานะที่จะสร้าง
ดั่งเรือน้อยลอยพร้อมยอมอับปาง
อยู่ท่ามกลางคลื่นลมระงมเอย

เนิน จำราย

สักวาศาลาทุ่งนั่งสุงสิง
ทั้งชายหญิงสนทนาประสาเพื่อน
ร้อนหรือหนาวสาวหนุ่มรุมเยี่ยมเยือน
แก่ก็เกลื่อนทุกวันสำคัญนัก
รับอากาศบริสุทธิ์พอผุดผ่อง
คือพี่น้องชาวนามาประจักษ์
ประสาชนคนบ้านนอกบอกว่ารัก
ใช้ผ่อนพักแก้ร้อนเขียนกลอนเอย

เนิน จำราย

สักวาศาลากลอนที่ผ่อนพัก
พิรุณรักโปรยฝนหลายหนอยู่
วันเว้นวันปันน้ำพร่ำพรั่งพรู
กึ่งขอบคูเต็มคลองแหละหนองบึง
เชิญมาเที่ยวเกี่ยวทักบ้าน"ทักษิณ"
ดูผืนดินแหล่งเที่ยวเดี๋ยวซาบซึ้ง
มาแล้วรักปักผกาแทนตราตรึง
สักวันหนึ่งดอกบานซาบซ่านเอย

เนิน จำราย

สักวาวันนี้ยังมีอยู่
แอบมองดูทีท่ายังน่าหอม
แสนเสียดายหมายปองต้องจำยอม
ไม่อาจน้อมด้วยเนื่องกลัวเคืองคิด
ถ้าหากเป็นเห็นออกดั่งดอกไม้
หอมสดใสใจโน้มประโลมจิต
จะเหนี่ยวก้านดอกฟ้ามาประชิต
ฝากชีวิตนานนับตราบกัปเอย

เนิน จำราย

สักวาอย่าช้ำแม่ขำคม
โลกยังกลมทะเลแบนเพื่อนแดนสรวง
คนไกลกันมั่นนักรักพุ่มพวง
สุดาดวงเลิกข้องรับรองจริง
แม้ห่างกันพันพัวเอาตัวรอด
หมอนยังกอดเหมือนเดิมเสริมใจหญิง
สีจะหม่นย่นรอยปล่อยไว้อิง
นีคือสิ่งส่งเสริมเหมือนเดิมเอย

ด้วย..และผูกพัน
เนิน จำราย