กลอนอักษรสังวาสอีสาน นางฟ้า

กลอนสังวาสอีสาน บทอัศจรรย์

………… นางฟ้า

จันทร์แจ่มแจ้ง แยงส่องแสงไข
คอยเฟียเพียง หมู่เมฆาตุ้ม
สองเซยซ้อน ซมซุมดาวเด่น
กอยก่ายเกี้ยว ดอมชู้อยู่สนาน แท้แหล๋ว

หลิงหล่ำฟ้า ยามเดี่ยวดาดาย
ปานค่างไฟ หล่าวลนฮามฮ้อน
คัวหมอนข้าง คอนคีงเป่นเสี่ยว
บุญบ่ค้ำ ยอซ้วนส่วงมโน กูแหล๋ว

กลางกิ่วเกิ้ง เดียรดาษดงดาว
ลมผ่าวผาย เอื่อยอิงออยอิ้ง
พาตนเตื้อง กอยลงเนาบ่อน
หมอนตั่งเตี้ย พอซ้นส่วนซาน ซั่นแหล๋ว

บัดนั้น เกิดเป่นเสียงก่ายก้อง เลี่ยมเหล่าธรณิน พุ้นเยอ
อัสนีเทิงหอง สะหนั่นเนียนเนาไก้
ภายภาคพื้น ภูธรถ้ำเถื่อน
ฮอดบุ่งบ้าน เฮือนซ้นฮุ่งสะหวาง

ยามนั้น กลางเปิ่งแป้น พื้นป่องแปวซาน
ปรากฏนาง หนึ่งนงค์นามเนื้อ
นวดนาดเพี้ยง ซาวสวรรค์ทวยถิ่น
นางอ่าวเอิ้น มือซ้วนแผ่ผาย นี่แหล๋ว

แยงเบิ่งบั้ง เติมแต่งภูษา
อาภานาง ยิบยอยคือย้อย
เคียนขอค้อง เทียมมณีทุกที่
นุชนาถเจ้า สวยล้นหลื่นนาง ใดแหล๋ว

นงค์กะซวนบ่าวท้าว ขึ้นล่วงแดนสรวง
เวินเวินลัด ดุ่งเมฆาดั้น
โด่งโด่งด้น เซิ่นกายยามย่าง
เถิงถิ่นไท้ ปานไก้หว่าไกล นั่นนา

ฮอดเทพท้อง ทวยถิ่นอินทร์สวง
โอฬารมอง มิ่งแมนเมืองเจ้า
โสภาเพี้ยง สุพรรณเทองทุกที่
ปราสาทก้วง งามต้องตื่นตา กูแหล๋ว

ตกแต่งแก้ว เก็จก่องอำพัน
แซมหง่าหงอน เหลี่ยมงามสรรพสิ้น
บัญซรซั้น ลายลงเลาหล่อง
ประดาทังหมู่ซุ้ม เฮียมฮ้อยหมู่ประพาฬ

บนภาคพื้น ยุรยาตรตนผาย
เป่นทรายสี หมู่ทองแกมแก้ว
ยามหยับเยื้อน หลิงแยงเฮืองฮุ่ง
เหลี่ยมฝ่ายพื้น เทิงไก้และไกล

บัดนั้น นางกะพาบ่าวท้าว ซมสิ่งสางสัตว์
แยงไพรสณฑ์ ป่าสรวงเพลินฟ้า
เหล่าข่วงไม้ กวยดังเงงดั่ง
ใบก็ยิบยาบย้อย เฮียมแก้วก่องมณี

มีหมากไม้ หลากผ่องหลายผอง
สัตว์เหล่าหลาย ป่ายกอยปีนก้อย
เซิ่นซ่วนฮ้อง โสสะนันนีหนั่น
ปานปี่ป้อง โดมด้ามดั่งเดียว

เพลินหมู่ไม้ ซมสิ่งสิงขร
ตอนลอนเถิง บ่อนเวินวังน้ำ
เค็งเค็งก้อง ตาดโตนเตื้องไต่
นำโสกซั้น หินแก้วก่องประพาฬ

น้ำกะเซ็นสาดฟ้ง ฟองแผ่เป่นสี
บ๋างกะเป่นซุมสาย ดั่งกุนทีน้ำ
ไหลหล่องเลี้ยว ลงเวินวังต่ำ
ถั่งผ่ายพื้น สาแก้วบ่สวรรค์

สานี่นั้น หลิงจั่งมรกต
ยิบยับแยง ยาบยอยยามเยื้อน
โมราฮ้อม ฮาบฮองฮิมฝั่ง
บุปผกาข่วงไม้ แซมซั้นโสกซัน

สัตว์ต่างด้น ดาดื่มมากิ๋น
เซ็งแซวเสียง แล่นเลิงลอยน้ำ
มีกอแก้ว ปทุมทองธารถั่ง
สัตว์เซิ่นซ้น งมไงhซ่วนซา

บัดนั้น นางกะปดป่อยเปื้อง ซุมเหล่าอาภร
ปิ่นป่าวเปือย อ่วยลงเวิงน้ำ
ตีเติ่นตุ้ม เฟียเพียงภายฝั่ง
นางกะซวนบ่าวเอิ้น ลงค้องคู่สนาน นำแหล๋ว
…………….

หยับย่างเยื้อน ลงล่วงอโนดาต
สงสางาม คู่นวลนงค์เนื้อ
ลอยกวมเกี้ยว มือบายซ้อนบ่าย
นางกะเขินค่วยข้วง อวลอ้อนบ่าวบา ซั่นแหล๋ว

บัวต่งโต้น แถนถิ่นอินทร์แปง
ซูสองงาม เต่งตูมเต็มตั้ง
ทรวงอกเอ้า ปานพระเพลิงลามหลั่ง กูแหล๋ว
ยามปทุมยอดย้อย โยนย้ายย่าวลม

บากะมือหม่ายใบ้ ก๋อเกี่ยวกุมบัว
กลางเวิงหนอง ก่ายเกียวกุมเกี้ยว
หล่องกอก้าน มุดลงลายล่าง นำแหล๋ว
เถิงบ่อนบั้น เมืองถ้ำป่องพะยา

เทียวท่องถ้ำ แถนเถื่อนเมืองงาม
เหงื่อโทมสาย หล่าวนองเป็นปื้น
ลมตึงต้อง โถมแฮงฮ้าวใส่
จนเมื่อยม้อย ตนก้อยอ่อนคีง นี่แหล๋ว

บัดนั้น ปานก่นก้อง เสียวสั่นทรวงอก
ทรงสะหวาง หว่างในภายถ้ำ
เกิดธารน้ำ นองมาปานแก่ง
โตตื่นตั้ง ซาวซ้นกาบบัว นี่แหล๋ว

น้ำกะเฟือนพาดฟ้ง เฟียฝั่งเป็นฟอง
ซุ่มพะนองเนินหนา หญ่ายอยจนย้อย
กุมบัวก้อย กวมงอยยอดกิ่ว
นอนเซยซ้น บัวซ้อนส่วงสะหวาง กูแหล๋ว

ยามนั้น เสียงก่ายก้อง เหลี่ยมเหล่าดงแดน
เถิงแปวซาน บ่อนนอนเนาก้ำ
งมเงียงั้ว คัวคำเตื้องตื่น
เป่นมุ่นม้าง สายมุ้งม่ายใย

นุชนาถน้อง ซ่างปะหลาดตนฝัน
รำพันเสียง อ่าวคำนำเอิ้น
คืนค่ำฟ้า ดาระกาใสส่อง
นอนฮ่ำให้ แดด้ามดั่งดาย นี่แหล๋ว

มือสี่ กวีบอ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนอักษรสังวาสอีสาน นางฟ้า (อ่าน 5516 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้