ราตรีกาลจะร่ายมนต์ดลใจเหงา
มองทางใดให้เปลี่ยวเศร้าปวดเปล่าเหลือ
ฟ้าคืนหมองคล้องหทัยให้ขุ่นเคลือ
ดาวดวงเหนือก็หรี่แสงไม่แพร่งพราว

ตั้งแต่เธอจากลาลับไม่กลับหัน
โลกก็พลันยะเยือกเย็นเป็นเหน็บหนาว
ไม่มีอุ่นกระไอใดคลายปวดร้าว
ฟ้าครวญเศร้าใจคนนี้นี่ยิ่งตรม

    มุกดาริน

เมื่อเธอหนาวช้าอยู่ทำไมหนอ
จุดไฟก่อโชนแสงแสนสุขสม
ดาวเหนือหรี่ริบไปใจระทม
ก็ชื่นชมดาวลูกไก่ไปพลางพลาง

เขาจากหายไปแล้วม่อนขอบอก
มินานหรอกหวนมาไม่เหินห่าง
เอทีเอ็มยึดไว้ไม่ทิ้งวาง
ถึงแอบค้างอยู่ไหนก็กลับมา

 
ม่อนจัง

นั่นสินะม่อนจังมุกลืมคิด
เอทีเอ็มยึดติดไว้ไวจริงหนา
อยู่แห่งหนตำบลใดคงรีบมา
เพราะไม่ช้าเงินหมดอดหิวโซ

   555+
   มุกดาริน

เงินหมดแล้วเอทีเอ็มไร้ความหมาย
เชิญหยิบไปได้สะดวกไม่คัดค้าน
กินอิ่มหนำข้าวปลาภัตตาคาร
อย่าลืมจานช่วยเขาล้างบ้างนะคะ

    
   มุกดาริน

ถ่ายกี่ใบแล้วหนอหนูปลาทู
เอามาชูมาอวดนิดวิจิตรสม
ตอนคุณกรล้างจานคงงามจม
มิได้ข่มแค่อยากดูผู้ล้างจาน

   
       มุกมิ้ก

หน้าคงมัน ดั้งคงยุบ อุ๊บ!ไม่พูด
หน้าคงบูด ลมออกหู อุ๊!ห้ามเผย
แหมหล๊อหล่อ เหมือนเดิม เอิ่มนะเอย
ตามสเบย เลยจร้า ตาพี่กร

       
         มุก