ค่ำคืนนี้มีแสงดาวพราวสุกใส
ลอยล่องในเวิ้งฟ้าเวภาหน
แหงนมองฟ้าไฟจุดแดงวิบวับบน
ลอยเลื่อนพ้นเป็นทางยาวอยู่วาวไว
สรรพสิ่งหยุดนิ่งมิติงไหว
เหลียวแลไปรอบตัวล้วนมัวหม่น
ความเงียบงันปกคลุมรุมเร้าตน
แลสายฝนที่โปรยปรายก็คลายซา
อนิจจา...มองฟ้าพราวแสงดาวพร่าง
กลับอ้างว้างในจิตคิดฉงน
มองเครื่องบิน เวิ้งฟ้า หรือมองคนที่ดวงใจพะวงอยู่วนเวียน
สองตาฤาแลลำที่เลื่อนลับ หนึ่งใจกลับเร่าร้อนอุราหมองดั่งติดปีกโบยบินอยู่ลานลน
กลับหลงทางบินวนอยู่โดยเดียว
