กากับหงส์

กากับหงส์

เหล่าปักษานาบุญสกุลหงส์
ล้วนบรรจงรูปลักษณ์เป็นสักขี
ควรเคหาสน์อาสน์แก้วแพรวมณี
โฉมโสภีสูงส่งกว่าพงศ์พันธุ์

ดั่งนงรามงามทรงดูองอาจ
แลวิลาสรูปลักษณ์สมศักดิ์ชั้น
แม้นเทพผองซ้องเสียงให้เคียงกัน
บ่อาจสรรสร้างสมให้กลมกลืน

ถึงคำมั่นฉันเธอเสมอหิน
หากอยู่กินร่วมเรือนเสมือนฝืน
บ่อาจครองสองฝั่งให้ยั่งยืน
ย่อมพังคลืนเคลื่อนคลายสลายลง

ด้วยจริตผิดแผกจำแนกต่าง
ตามเส้นทางเป็นมาทั้งกาหงส์
เธอชอบเวียงเคียงสินประทินองค์
ฉันชอบพงไพรสัณฑ์อย่างพันธ์กา

ฉันอยู่พง ดงดาน กศานต์สุข
เธอกลับทุกข์โอดองค์อย่างหงสา
ดั่งฉันสู่หมู่หงส์วงศ์สุธา
ยังดูว่าแดนภิรมย์บ่สมตัว

แม้นความรักก่อเกิดกำเนิดหมาย
บ่อาจคลายเชื้อสร้างทั้งหางหัว
จึ่งขอหยุดเพ้อฝันอันเมามัว
ก่อนเกลือกกลั้วเกิดลิ่มเข้าทิ่มแทง

ขอจบสิ้นกลิ่นสวาทอันฝาดฝืน
บ่รั้งขืนกรรมสิทธิ์อันผิดแผลง
ยอมตระบัดสัตย์ซื่ออย่าถือแคลง
เหตุสำแดงหลงหลักบนมรรคา

กลับคืนถิ่นเรือนเหย้าชนเผ่าผอง
ตามครรลองดำรงแห่งวงศา
หยุดเกลือกกลั้วมัวหม่นกับคนกา
ชาวนราจักหมิ่นให้สิ้นลม

ถึงวันนี้มีสุขสิ้นทุกขัง
หากภายหลังฤๅเว้นประเด็นขม
รักเราสองครองอยู่เป็นชู้ชม
เหมือนภิรมย์อุปโลกน์บนโลกจริง ฯ

๐…หากชาติหน้าเป็นไปอย่างใครเอ่ย
บุบเพเผยคำรบให้พบหญิง
ขอสู่สมเสพสรวงหมดท้วงติง
หมดประวิงอยู่เขษมอกเปรมปรีดิ์ฯ

๐..ขอผละกายไปปราศนิราศร้าง
กระทำอย่างชาวดินผู้สิ้นศรี
แม้นโทษกรรมทำไปกระไรมี
สังเวยพลีน้อมรับชั่วกัปกัลป์

ปล่อยเจ้าสู่เคหังบัลลังก์อาสน์
แลวิลาสอ่าองค์ประจงสรร
สืบเผ่าผองเลอเลิศประเสริฐพันธุ์
ครองสวรรค์กรแก้วแววสกล

ขอหลีกเลือนเบือนกลบระบบช้ำ
สู่ขนำเพิงใหญ่กลางไพรสณฑ์
เถื่อนบุรินทร์ถิ่นเก่าห่างเหล่าคน
เก็บร่างหม่นจนสลายกับกายกา

มือสี่ กวีบอ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กากับหงส์ (อ่าน 7215 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้