ฤาเสกสรรปั้นแต่งแบ่งประเภท
ตราขอบเขตน้อยอยู่ขาดหมู่หมาย
ทำเรื่องแปลกแยกหญิงทิ้งแยกชาย
จัดขอบข่ายโน่นมั่วนั้นขั้วดี
เอาอาภรณ์ร่อนรายแต่ภายนอก
เออบ่งบอกเอ็งตูดูเคลือบสี
ร่างซอมซ่อมอหม่นปนธุลี
ผุดจากผีชี้เปรตเศษโลกันตร์
นวลนุ่มนิ่มยิ้มหวานปานอ้อยผึ้ง
ตื่นตะลึงฉวยเฉียดคิดเบียดฉันท์
แอ่นเต้าตึงขึงติดตาเป็นมัน
ผายมือผันเชิญชวนร่วมก๊วนกุม
มอบตำแหน่งแล่งงานนั่งคานหาม
อ้าอารามประดับปรับโกสุม
กะจองงองฆ้องป่าวเปิดประชุม
เชิดชูหนุ่มชูวิทย์ฤทธิไกร
ก็พ่อปลาแม่ปลาเคยคลาคล่ำ
ว่ายแหวกดำลำคลองเดียวข้องไห
นานปลีกกายย้ายแยกแตกกันไป
ตามวิสัยสิงซากอยากโด่งดัง
ลืมน้ำแข็งข้าวอุ่นกุนเชียงร้อน
ลืมไฟฟอนปิ้งปลาราจี่หนัง
สุขคู่โศกโลกนี้ใดจีรัง
รอวันหวังเธอดับกลับเลี้ยงควาย
รพีกาญจน์
กระซิบๆ ทนหน่อยเพื่อน ไม่นานหรอก
