✴ทวิภพ จากนวนิยาย สู่ บทกลอน.. ✴

จากนวนิยาย..สู่..บทกลอน
ทวิภพ

มีบางอย่างส่งเสียงเพรียกร่ำร้อง
เสียงดังก้องจากกระจกแท้เรียกฉัน
กระจกเก่าโบราณผ่านวารวัน
ฤทัยหวั่นแต่อยากดูรู้แน่จริง

กระจกแก้วเปิดทางทวิภพ
อดีตเลื่อนบรรจบหยุดทุกสิ่ง
ภพซ้อนกันเหมือนถูกดึงแล้วผลักทิ้ง
ประหลาดยิ่งทำฉันข้ามกาลเวลา

แล้วพบเจอชายที่ฉันเฝ้าฝันถึง
หลงคะนึงพร่ำเพ้อละเมอหา
เห็นแค่รูปยังคร่ำครวญตลอดมา
ยอดอุราอยู่ตรงหน้าหรือฝันไป

มีตัวตนมิเป็นเพียงความฝัน
ฤดีพลันสั่นสะท้านอกหวั่นไหว
อัครเทพวรากรคนนี้ไง
ที่หัวใจเร่าร้องเเละต้องการ

ไวโอลินเธอบรรเลงเพลงปลูกรัก
ไพเราะนักฟังเสนาะเพราะเเสนหวาน
ช่างซาบซึ้งตราตรึงถึงดวงมาน
เพลงสื่อสารซ่อนความหมายเป็นนัยเอย

คนละภพพรหมพาฟ้าลิขิต
คงจะขีดเส้นชีวิตเราแล้วเอ๋ย
ให้ย้อนมารักเธอสุดเปรียบเปรย
เป็นคู่เชยแนบสนิทนิจนิรันดร์

เพลง ปลูกรัก จากละครทวิภพ

(ขอขอบคุณ ทวิภพ บทประพันธ์ขอคุณทมยันตี และภาพสวยๆจากเน็ตค่ะผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะเพราะชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ)

ณดาอินทร์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ✴ทวิภพ จากนวนิยาย สู่ บทกลอน.. ✴ (อ่าน 5996 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้