ร่วง

   .. ร่วง ..
   .
   ๑. เด่นดอกแก้วเกลื่อนพื้นพสุธา
   ก้อยเกี่ยวก้อยสัญญาสิ้นความหมาย
   รักให้แม้สวรรค์นั้นยังอาย
   ทวยนรกต้องพ่ายสยบ ยอม
   .
   ๒. ท้ายสุดท้ายเหลืออยู่เพียงผู้แพ้
   ไฟรักแผ่แผดเผาเข้าหล่อหลอม
   เสียหนึ่งใจได้ร้อยรอยเล่ห์ปลอม
   กับบาดแผลลามล้อมลึกขั้วใจ
   .
   ๓. ดวงดอกแก้วเกลื่อนพื้นพสุธา
   เร็ววันผ่านมิช้าชูช่อใหม่
   กี่แดดฝนยังหยัดระบัดใบ
   จะร้อนหนาวอย่างไรยังอย่างนั้น
   .
   ๔. มือหนึ่งน้อยกุมกลางระหว่างอก
   เสียงใจที่วิตก ระส่ำสั่น
   สายน้ำตาซึ่งไหลในวานวัน
   จักจางหายหากมั่นทางแห่งตน
   .
   ๕. วางดวงแก้วดอกนี้ลงที่พื้น
   เมื่อสลายนานคืนเป็นปุ๋ยป่น
   ไม่ต่างหากเปลี่ยนปรับเทียบกับคน
   ทุกข์ที่พ้นล้วนเป็นประสบการณ์
   .
   .
   Paper Flower

   ขอบคุณภาพจาก Internet _

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ร่วง (อ่าน 4841 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้