# กลบทช้างชูงวง #

" คอยคืนคอน "

เพราะยากจน ข้นแค้น แสนสาหัส
ไร้ซึ่งอัฐ ขัดสน ทนจิตฝืน
ต้องเคว้งคว้าง กลางใฝ่ ไร้จุดยืน
มิอาจคืน ผืนถิ่น ดินแดนดง

จำใจจาก พรากกัน นั้นไปก่อน
จากนาดอน จรไป ใช่ใหลหลง
เมื่อลืมตา อ้าปาก หากมั่นคง
จะรีบตรง จงรอ หนอแก้วตา

จะคืนกลับ รับขวัญ วันสดใส
จะยื่นใจ ให้เจ้า เฝ้ารอหนา
คิดถึงเธอ เพ้อฝัน นั้นทุกครา
ยอดชีวา อย่าหงอย คอยพี่คืน

* พราว วลี *
19/2/2558

*กลบทช้างชูงวง* ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่๕๐ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ 

๑.) ให้วางเขียนเป็น "กลอนเก้า" โดยแบ่งช่วงจังหวะ ( ๓ / ๓ / ๓ ) 
๒.) ให้มีมีการสัมผัสสระชิดระหว่างทุกช่วงกลอนภายในวรรค คือ "คำท้ายช่วงแรก สัมผัสกับ คำแรกช่วงสอง" และ "คำท้ายช่วงสอง สัมผัสกับ คำแรกช่วงสาม" (* กรณีหากจะเขียนเป็นกลอนแปด ก็ยึดหลักเดียวกัน)

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏเฉพาะใน *"กลบทศิริวิบุลกิตติ์"* ไม่ปรากฏใน "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

น้องเป็นหญิง จริงแท้ แลคมขำ
ฟังถ้อยคำ ช่ำชอง คล่องขานไข
ของพี่กร อ้อนหนอ ก็อ่อนใจ
สุดหวั่นไหว ในจิต คิดกังวล

กลัวพี่นัก ปักจิต คิดว่าหนุ่ม
น้องร้อนรุ่ม กลุ้มที่ พี่สับสน
น้องใช่ชาย หมายสื่อ คือตัวตน
เป็นหน้ามน คนสวย ช่วยมองที

 

* พราว วลี *

 ร้องเพลงรอ คลอบนคาน นานเนิ่นแล้ว
กินแต่แห้ว แถวแถวนี้ พี่กรจ๋า
เมื่อไหร่นะ จะช่วยสอย กลอยลงมา
น้องรอท่า น่าอยากสน คนชื่อกร

 

* พราว วลี *

คารมพี่ นี้หนา ถ้าพราวบอก
มิกลิ้งกลอก หลอกใจ ให้ถวิล
เจอโอ่งทอง น้องถาม ตามเคยชิน
โอ่งบอกสิ้น ลิ้นแถ แพ้พี่กร

 

* พราว วลี *