-๐ห้วงกาล๐-
..
๑.กายเลยล่วงผ่านห้วงกาลคลานต้อยต้อย
จากเด็กน้อยเติบใหญ่ใจหึกเหิม
อยากริลองมองมุมใหม่เอาไฟเติม
ต่างจากเดิมที่เคยเห็นอยู่เป็นนิจ
.
๒.ลองไปเรื่อยไม่เคยกลัวจนมัวหมด
แล้วประชดนภาลัยไยลิขิต
ให้สุขสันต์ฉันนี้ทั้งชีวิต
เป็นยาพิษหวนมาคณานับ
.
๓.จนพ้นผ่านกาลเลยล่วงห้วงหนุ่มสาว
ทุกทุกคราวที่พลาดพลั้งหันหลังกลับ
ที่พลาดไปใจก็ยอมจะน้อมรับ
แล้วเปลี่ยนปรับวิถีชีวีตน
.
๔.ส่วนฉันนาอารมณ์ร้อนเกินผ่อนดับ
บรรเลงขับบทกวีที่หมองหม่น
เอาพิโรธมาประพันธ์พลันสิ้นคน
เสมือนมนต์หมู่มารมาผลาญจินต์
..
-๐ภู่โยนก๐-

นามเศษดินสิ้นแล้วก็แคล้วจาก
ใจร้อนมากกว่าใครทั้งใต้หล้า
ดั่งอเวจี-ปะทุในอุรา
นามปากกาจึงควรคู่ภู่โยนก

ภุมรินภิ่นเหนือไม่เบื่อหน่าย
กลอนหลากหลายจากมุมมองของวิหค
เอ่ยคำหวานกานท์กวินท์ไม่สิ้นยก
คำเพ้อพกปานน้ำผึ้งสุดซึ้งจริง