แม่ครับ..
..
เวลาหิวไม่มีใครป้อนข้าว
เวลาหนาวหนาวเหลือเกินครับแม่
เวลาเศร้าผมอยากร้องงอแง
ไม่มีใครแยแส..คอยปลอบใจ
...
คิดถึงแม่จังครับ..ยามเปล่าเปลี่ยว
หนทางช่างลดเลี้ยว..นึกว่าใกล้
สุดสายตาป่าเขาลำเนาไพร
โลกกว้างใหญ่เกินกว่าใจผมคิด
..
ผมอยากนอนข้างแม่..จนรุ่งเช้า
ยามหนาวมีแม่เฝ้า..เอาผ้าปิด
ผมจะไม่ดื้อกับแม่เลยสักนิด
แม่ครับผมคิดผิด..ผิดยิ่งนัก
..
แม่ครับยังไม่สายใช่ไหมครับ
หากผมจะขอกลับ..ไปซบตัก
ผมอยากกอดเอวแม่..ด้วยความรัก
บ่อยครั้งที่ผมทุกข์หนัก..ไม่รู้ทำไม
