ที่เอามาให้ดูล่าสุด เป็นงานในนิทานเวตาล ของท่าน น.ม.ส. ไม่ใช่ของผมนะครับ

(ไม่มีปัญญาแต่งได้ขนาดนี้หรอกครับ)      

อันจิตะชาย     ง่ายจะคะเน
ห่างนุชะเพ      เหบ่มิยัง     
โพนะทะนา     มาล่ะดะดัง
เกรงยุวะพลั้ง   เผลอหทยา

หน้าล่ะก็หวาน  หว่านพจมาน
รักดุจะปาน      เพียงวะนภา
พอจระไป        ไกลพนิดา
ลืมสตยา          หากิ๊กะเพลิน

ศรีเปรื่อง
๑๙ ม.ค. ๒๕๕๖

ปล.

โพนะทะนา มาจาก โพนทะนา >> ป่าวประกาศ
ดะดัง แผลงจาก ดังดัง (การแผลงคำซ้ำ เช่น เรื่อยเรื่อย เป็น ระเรื่อย)
สตยา แผลงจาก สัตย์

ด้วยมิประสบ          พบซะกะที
อันอิสตรี               ต้องอุระมาน
อย่าติวะเรา            เจ้าสิสราญ
เดี๋ยวพธุพาน          กริ่งดนุเกิน                     

ใครวะระรื่น            ชื่นหทยา
คบยุวพา               คราละพะเนิน
เนี่ย! จำหทัย          ใช่วะจะเพลิน
เหนื่อย ฤ ประเมิน    ปวดกะระบาล

ศรีเปรื่อง
๒๑ ม.ค. ๒๕๕๖

ปล.

1) ซะกะ แผลงจาก ซัก
2) สิสราญ มาจาก (สิ = มาก) + สราญ = สำราญมาก
3) กะระบาล แผลงจาก กระบาล

มาณวกฉันท์ จากตำราแต่งฉันท์ ที่นิพนธ์โดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
รวบรวมไว้ในหนังสือ ชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรณาณ (พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ.๒๕๑๙)
เอามาให้ได้ศึกษากันครับ

เรื่อง "โทษเี่ที่ยวกลางคืน ๖ ประการ"

โทษจรดล      หนถละมารค
เคหประจาก    พาหิรจร
รัตติวิกาล       พานภยะรอน
ควรอนุสร       พุทธะกถา

โทษะฉะเพธ   เหตุประกาศ
คือบมิอาจ      คุ้มศริรา
สรรพริปู        ผู้จะเสาะหา
สบหทยา       พ้องพะระราน

(มีต่อ...ครั้งหน้าจะเอามาเพิ่มครับ)

ปล.

จรดล = เที่ยวไปถึง
ถละ = ที่บก
มารค = ทาง
ประจาก = จากไป
พาหิร = ข้างนอก
ภยะ = ภัย
อนุสร = ระลึก
ฉะ = ฟัน
เพธ มาจาก เวธะ = การแทง
ศริรา อาจมาจาก ศรีษะ หรือไม่ก็ สรีระ อันนี้ไม่แน่ใจครับ
พะ = พบ, ปะทะ

มานั่งรออ่านเจ้าค่ะ   

     

สุดสปะดาห์         มา คะละ จระเซ็น-
ทรัละยะเย็น        ฉ่ำหทยา
เหลือบทิศะซ้าย   ย้ายพิศะขวา
ล้วนยุวพา           โสภณะหลาย

แสนริษยา          ตา กวะ ดุจะเพลิง
จิตมิระเริง           รุ่มวรกาย
ด้วยตะละเนียง    เคียงนระชาย
เลย จำศิระบ่าย        กลับคฤห์สถาน

ศรีเปรื่อง
๒๘ ม.ค. ๒๕๕๖

ปล.

สปะดาห์ = สัปดาห์
คะละ = คลา = เดิน เปลี่ยนเป็น จระ  [แผลง คลา เป็น คะละ ดูท่าคนอ่านจะเดายาก]
เซ็น-  ทรัล = ห้างเซ็นทรัล
ยะเย็น = เย็นเย็น
กวะ = ราวกับว่า เปลี่ยนเป็น ดุจะ ตรงเลยดีกว่า
ระเริง = รื่นเริง
ตะละ = แต่ละ
เนียง = นาง
คฤห์ = คฤห = บ้าน

แปล: สุดสัปดาห์ ก็เลยมาเดินที่เซ็ลทรัล ให้เย็น ๆ ชื่นฉ่ำใจ
        เหลือบซ้ายแลขวาก็เจอแต่สาวสวย ๆ มากหลาย
        อิจฉาตาร้อน ไม่รื่นเริง ร้อนรุ่มกายสุด ๆ
        เพราะสาวแต่ละคนมากับผู้ชายทั้งนั้น จำหันหัวกลับบ้านไป

มาณวกฉันท์ จากตำราแต่งฉันท์ ที่นิพนธ์โดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
รวบรวมไว้ในหนังสือ ชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรณาณ (พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ.๒๕๑๙)

เรื่อง โทษเที่ยวกลางคืน ๖ ประการ (ต่อ)

หนึ่งมละชา-    ยาและดะไนย
เบื้องบทไคล    คลาศคฤหสถาน
เอารสทา-       ราริตริการ
เที่ยวทุรหาร     จิตรคนอง

บุตรก็จะเสีย     เมียก็จะชั่ว
เหตุเพราะตัว    เลยละบครอง
จักทุจริต         ผิดกลปอง
ภักตรจะหมอง   มัวหฤทัย


ปล. (-) ท้ายคำฉีกผมเพิ่มเข้าไปเอง ต้นฉบับไม่มีครับ

      ยังไม่จบนะครับ ครั้งหน้าจะมาเพิ่ม

มละ = ละ, ทิ้ง
ดะไนย = ดนัย
คลาศ = คลาด
เอารส มาจาก โอรส
ทารา มาจาก ทาริกา = เด็กหญิง
ทุร = ชั่ว,ไม่ดี + หาร = การนำไป, สิ่งที่ได้ 

มาณวกฉันท์ จากตำราแต่งฉันท์ ที่นิพนธ์โดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
รวบรวมไว้ในหนังสือ ชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรณาณ (พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ.๒๕๑๙)

เรื่อง โทษเที่ยวกลางคืน ๖ ประการ (ต่อ)

หนึ่งธนสาร       ดาลจะพินาศ
เพื่อเพราะนิราศ  รัตติคระไล
โจรจะกระทำ     กรรมทุษไภย
ทรัพย์จะไกษย   โทรมนศา

ครั้งหน้าจะมาเพิ่มครับ

ปล.

ดาล = กลอนประตู
คระไล แผลงจาก ไคล = ไป
ไภย = ภัย
ไกษย = กษัย = หมดสิ้น
โทรมนศา = โทมนัส = เสียใจ

     

แมงกะระไซต์     ไม่ชำนิเชี่ยว
กลัววะจะเฉี่ยว    เสียวอะจะจึ๊ก
ล้มกะสิเจ็บ        เหน็บกะยะลึก
ขอพิเคราะห์ตรึก  ก่อนสิสตาร์ท

หากวะสมร       ซ้อนกระแซะท้าย
ตาย ฤ ก็ตาย     วายะชิวาตม์
ขอตะวะเนียง     เคียงมิคระลาศ
เบิ้ลรถะยาตร     มาดขรุขระทาง

ศรีเปรื่อง
๓๑ ม.ค. ๕๖

แมงกะระไซต์ แผลงจาก แมงกะไซต์
วะ แผลงจาก ว่า
อะจะจึ๊ก แผลงจาก อะจึ๊ก (แผลงไม่มีหลักอะไร เพียงแค่เห็นว่ามันแสดงถึงอาการของ อะจึ๊ก ได้มากขึ้นกว่าเดิม  )
กะยะ แผลงจาก กายา
ชิวาตม์ แผลงจาก ชีวาตม์
ตะวะ แผลงจาก แต่ว่า (ฉันท์เก่า ๆ แผลง แต่ละ เป็น ตะละ, ว่า เป็น วะ ดังนั้น แต่ว่า ก็น่าจะเป็น ตะวะ ได้)
คระลาศ แผลงจาก คลาศ (มีการแผลง ไคล เป็น คระไล ได้ ดังนั้น คลาศ ก็น่าจะเป็น คระลาศ ได้)
เบิ้ลรถะยาตร   มาดขรุขระทาง แปลว่า บิดมอไซต์ไปหาทางที่ขรุขระ       (ก็เพราะมีสาวซ้อนกระแซะท้ายไงครับ)

มาณวกฉันท์ จากตำราแต่งฉันท์ ที่นิพนธ์โดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
รวบรวมไว้ในหนังสือ ชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรณาณ (พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ.๒๕๑๙)

เรื่อง โทษเที่ยวกลางคืน ๖ ประการ (ต่อ)

หนึ่งผิวไคล    สมัยรติกาล
มักจะพะพาน  โจรจรมา
ลักธนะปลาศ   ปราศคฤหา
เจ้าคฤหคลา    คลาศบมิทัน

ไต่รถยางค์     ห่าง ฤ ประสบ
พอปะพะพบ   ตนจรจรัล
เขาก็จะจับ     ปรับครุทันฑ์
โทษะมหันต์   พันธนะประหาร


ครั้งหน้ามาเพิ่มครับ

ปล.

ไต่รถยางค์ ยังไม่แน่ใจกับความหมายที่แท้จริงสักเท่าไหร่

ไต่ = เคลื่อนที่ด้วยความยากลำบาก
รถยางค์ น่าจะมาจาก รถ + องค์ (เหมือน ไตรยางค์ มาจาก ไตร + องค์) = รถประเภทหนึ่ง

ท่านใดทราบความหมายช่วยแชร์ด้วยครับ
     

ข้อสังเกต

พันธนะประหาร = พัน-ธะ-นะ-ประ-หาร  >> จำนวนเสียงมีมากกว่า 4 โดยเพิ่มเสียงลหุอีก 1 เสียง

มาณวกฉันท์ จากตำราแต่งฉันท์ ที่นิพนธ์โดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
รวบรวมไว้ในหนังสือ ชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรณาณ (พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ.๒๕๑๙)

เรื่อง โทษเที่ยวกลางคืน ๖ ประการ (ต่อ)

หนึ่งจรดล      หนณะประตู
แห่งคฤหผู้     อื่นขณะวิกาล
เขาจะพโล     โจระประจาน
ใดสวนะสาน    เชื่อบมิแหนง

ครั้งหน้ามาเพิ่มครับ


ข้อสังเกต

อื่นขณะวิกาล >> อื่น-ขะ-ณะ-วิ-กาล
ใดสวนะสาน   >> ใด-สะ-วะ-นะ-สาน

มี 5 เสียง เหมือนกับบทก่อนหน้าครับ