สุดจะละเหี่ย           เพลียหฤทัย
กายก็บ่ไหว            จำจิตะเพลา
พักธุระก่อน            ผ่อนกิจะเบา
มาพจะเกลา           ฉันทะเสนอ

แสนจะคนึง            ถึงสิริอร
ยามนิทระนอน        หลับก็ละเมอ
ว่ารจเรข                เสกกวิเพ้อ
กับนุชเธอ              ฉ่ำกมลา

เฮ่อ! ก็นิมิต            จิตตะไถล
แท้ดนุไซร้              ไร้วนิดา
ร่วมวทะร้อย             ถ้อยพจนา
ฉันทะประภา            มาณวกล

ในทินะนี้                ศรี ฯ มุแสวง
มิตรแถลง               เล่หะนิพนธ์
แม้นมิประสบ           พบนิรมล
ขอซะกะคน            หฌิง ฤ ก็ดี

ศรีเปรื่อง
๑๓ ก.ย. ๒๕๕๖

ปล.

หฌิง = ชาย+หญิง (แสลง)

คอยนุชนาง         คว้างวรกาย
เช้าประลุบ่าย       จวบรัชนี
ไร้อรเงา             เฉาซะมิมี
จึ่งเสาะพจี          ก่นยุพยง

อกกระเทาะพัง     ดังเป๊าะเป๊าะก้อง
ดัวยยุวน้อง         โสภณองค์
โ้อ้ยุพะลัย          ใจพธุคง
ปราศจิตสง-        สารนฤรอ

ศรีเปรื่อง
๒๐ ก.ย. ๒๕๕๖

หมั่นแวะพินิจ    พิศะกระทู้
ปราศะพธู        แสนจิตะเหงา
แต่รัตนี้           ศรียุพเยาว์
ขัดวทะเกลา     มาณวกล

ฉันทะอนงค์      องคะวิไล
พัฒนะไกล       สุดจะฉงน
หากพิระเพียร    เวียนบริพนธ์
เรียมก็จะวน      ต่อกวิเธอ

ศรีเปรื่อง
๑๖ ต.ค. ๒๕๕๖


 

                            ลองหัดเขียนด้วยคนครับผม

                         มองพิศะมอง        ลองวิเคราะเจอ
                         หัดก็มิเบลอ         มุ่งปณิธาน
                         เลือกมธุรส          พจน์เฉพาะการ
                         เป็นนยะสาร         เพียรพิระตาม

                         หมายผจงใจ        ให้พจิงาม
                         คำประจุตาม         ฉันทะดำเนิน
                         หมายจิตะลอง       มองจะมิเมิน
                         ผมก็นะเขิน          เขียนบ่เพราะเลย

                             :

                                                
                                            ...
                                  - Black Sword -
                                   (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                            ...

เรียน คุณหมู

ถือว่าแบ่งปันกันนะครับ
สัมผัสส่ง ของมาณวก จะส่งไปที่ วรรค ๔ ของบทถัดไป ไม่ใช่ วรรค ๒ ครับ
ลองดูงานของ น้องหญิง นะครับ

พี่ประเปรื่อง        เคืองหฤทัย
น้องจรไกล          มาณวกา
ใช่จะบ่สน            ค้นเจาะวิชา
แต่ก็เพราะว่า       ยากจะดำเนิน

อันยุพดี               มีหฤทัย
มอบจิตะไป          ใกล้มิละเมิน
เกรงกิ๊กะอร          อ้อนกระแซะเพลิน
ลืมลิตเกิร์ล           แย่ละสิเรา

นอกจากนั้น จะเห็นว่า วรรค ๔ และ ๘ ไม่ได้กำหนดให้สัมผัสกับวรรคหน้า (แต่ไม่ได้ห้าม เพราะถ้ามี มันก็ไพเราะขึ้น)
ส่วนเสียงท้าย ที่วรรค ๔,๖,๗ และ ๘ มักจะเป็นเสียงสามัญหรือจัตวา (๔, ๖ และ ๗ นี่พออนุโลมได้ แต่ ๘ อาจเรียกได้ว่า "ต้อง" เลยทีเดียว แต่ผมเคยลองใช้เสียงตรีที่วรรค ๘ ก็เอื้อนได้อยู่นะครับ)

ด้วยจิตคารวะยิ่ง

ศรีเปรื่อง
๑๖ ต.ค. ๒๕๕๖

ยากซะกะนิด        มิตรสหาย
ถ้อยมิละม้าย         คุ้นนัยน์เคย
ใช้กลแผลง           แบ่งวทะเผย
เพื่อจะเฉลย           ฉันทยุบล

แต่นฤ "หมู"          ผู้ปฏิภาณ
เชาวนชาญ            กลอนบทกล
หากบ่ระย่อ             ต่ออนุสนธิ์
เชี่ยวบริพนธ์          นั้น ฤ จะเกิน

ศรีเปรื่อง
๑๖ ต.ค. ๒๕๕๖


ซะกะ แผลงจาก ซัก (จริง ๆ ในฉันท์โบราณที่ผมอ่านผ่านตา ยังไม่ปรากฎว่ามีการแผลงคำนี้ แต่ด้วยปัจจุบัน เรามีภาษาพูดในลักษณะนี้อยู่ เช่น ซักกะนิด, ซักกะหน่อย, ซักกะติ๊ด ดังนั้น ผมจึงเห็นว่าแผลงอย่างนี้ แม้จะไม่ถูกหลักซักเท่าไหร่ แต่ก็อยู่ในวิสัยที่ผู้อ่านจะเข้าใจได้)
นัยน์ อ่านเป็น นะ-ยะ
ยุบล = ข้อความ, เรื่องราว
อนุสนธิ์ = การต่อเนื่อง สืบเนื่อง(ในกลอนมักใช้ในทำนองที่แปลว่า "ข้อความ")

                        
      แหะ ๆ ขออภัยครับผมพี่ศรีเปรื่อง เป็นเพราะผมดูไม่ละเอียด และด้วยติดการเขียนจากกลอนมา เลยผิดฉันทลักษณ์ไปครับ ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำ ได้ความรู้เพิ่มด้วย ขออนุญาตซ่อมครั้งที่ ๑ นะครับผม หากผิดพลั้งประการใดขอคำแนะนำเพื่อพัฒนาต่อไปด้วยนะครับผม
                                              :a013:
                                        

                         มองพิศะมอง        ลองวิเคราะห์เจอ
                         หัดก็มิเบลอ         มุ่งปณิธาน
                         เลือกมธุรส          พจน์เฉพาะการ
                         เป็นนยะสาร         คงบมิเกิน

                         หมายวสะใจ        ให้วจิงาม
                         คำประจุตาม         ฉันทะดำเนิน
                         หมายจิตะลอง       มองจะมิเมิน
                         ผมก็นะเขิน          เขียนบ่เพราะเลย


  (ท่านศรีเปรื่อง)...ยากซะกะนิด        มิตรสหาย
                         ถ้อยมิละม้าย        คุ้นนัยน์เคย
                         ใช้กลแผลง          แบ่งวทะเผย
                         เพื่อจะเฉลย         ฉันทยุบล

                         แต่นฤ "หมู"         ผู้ปฏิภาณ
                         เชาวนชาญ          กลอนบทกล
                         หากบ่ระย่อ          ต่ออนุสนธิ์
                         เชี่ยวบริพนธ์         นั้น ฤ จะเกิน...


                         ฟังกติกา               คราสุตะยิน
                         ตั้งมนะจินต์            ยากก็จะเดิน
                         ดุจรวิชม               สมสุขะเพลิน
                         เพียรมิสะเทิน         ถ้อยอธิบาย
 
                         คารวะครู                ผู้วิทยา
                         มอบนิธิมา              เลิศรุจิราย
                         ขอสุวคนธ์              ดลศุภสาย
                         ทุกข์มละคลาย         ด้วยสิริคุณ   



                                   ขอบคุณครับผม
                                           ...
                                  - Black Sword -
                                   (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                           ...

เริ่มก็แถลง       แจ้งนฤ "หมู"
ซึ่งมุจะรู้          ฉันทวิภา
ผมน่ะมิล้ำ        ชำนิวิชา
อาจริยา           ห่างระยะไกล

แค่ชนภักดิ์       รักเสนาะเสียง
ถ้อยวทะเรียง    กลกวิไทย
แต่บริพันธ์       ขั้นเตาะแตะวัย
ควร ฤ ไฉน      ยกดุจครู

ส่วนยุพเยาว์       เพราสริร์ "หญิง"
พี่มิละทิ้ง           ดอกนะพธู
เวียนแวะตลอด    ดอดพิศดู
โอ้นุชตรู            โปรดมละกรม

แต่เพราะบุรุษ      หยุดบ่มิได้
ต้องจรไป           หาพบุชม
คน ฤ จะขัด        อัตถะพระพรหม
ขื่นอุระขม           จำจิตทำ

ศรีเปรื่อง
๑๙ ต.ค. ๒๕๕๖

จ้างก็มิเยง               เกรงนะพยอม
ด้วยดนุพร้อม           วัสตรหนัง
ห่มสริรา                  หน้าประลุหลัง
หนาว ฤ สิยัง            แหยมอัตมา

กรรณจะเฟื้อย            เลื้อยระยะยาว
เพียบฉวิขาว              กิ๊กะยุพา
คอยแวะจำเนียน         เจียนบ่มิคลา
หรรษอุรา                  กว่านรใด  

ศรีเปรื่อง
๒๑ ต.ค. ๒๕๕๖

ปล.

วัสตร = วัตถ์, ผ้า, เสื้อผ้า, เครื่องนุ่งห่ม

แล้วก็...ล้อเล่นนะจ๊ะน้องหญิง
ถ้าไม่มีใครต่อมาณวกะด้วย เฉาตายแหง ๆ  

                                          เรื่อยชระริน             ศิลปะกานท์
                                          ศาสตร์ศุภสาร          ผ่านหฤทัย
                                          งามวจิคำ                 ล้ำและพิไล
                                          เลิศมธุใส               ให้พิรตาม

                                          ฉันท์ยุวะชน            ด้นเสนาะจินต์
                                          เพียงปะเหมาะยิน      ถ้อยชุติงาม
                                          พจน์รตะเรียง           เสียงภณยาม
                                          เอ่ยระยะความ          เพิ่มปฏิภาณ


                                                     ขอบคุณครับผม                         
                                                           ...
                                                  - Black Sword -
                                                   (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                            ...