จะโศกเศร้าไปไยหนอใจเจ้า
จะร้อนเร่าไปไยให้ใจเปลี่ยว
จะดาวลับล่วงหายไปไหนเชียว
ดาวจะเทียวมาย้ำยามค่ำคืน
แม้นเมฆปิดยังแสงรู้แกร่งกล้า
ทุกครั้งคราส่องสาดมิขาดขืน
พยายามฝ่าเมฆแม้กล้ำกลืน
สู้ฝ่าฝืนสู้คอยและคอยรอ
เพียงสลับสับเปลี่ยนแวะเวียนช่วง
ครั้นเมฆล่วงลับแล้วไม่แคล้วก็
จะส่องแสงสว่างจ้ามาพะนอ
อย่าทดท้อระทมหรือจมจินต์
ดาวจะงามยามที่ฤดีเจ้า
มีสุขเข้าครอบครองมองถวิล
แม้นใจหม่นดาวหม่นเป็นอาจิณ
ดาวมิสิ้นแสงสายด้วยใจตน
............... ปลาย อักษร
