... ลับแล ...


เป็นตำนานขานเล่าหรือเขาอ้าง

สิ่งปลูกสร้างกลางป่าพนาศรี

เป็นที่อยู่ของเหล่าอิสตรี

ที่ไม่มีใครเชยเลยสักคน


บ้างก็ว่าถ้าจะเรื่องเมืองแลลับ

ฟังไม่ศัพท์จับเผยเลยสับสน

พวกแม่ม่ายชายร้างห่างคนยล

อุทิศตนในธรรมตามลำพัง


ในถิ่นนี้ห้ามมิให้ใครโกหก

หากหยิบยกคำปดจะหมดหวัง

ไม่อาจมาอาศัยได้จีรัง

ต้องกลับหลังถอยก่อนจรจากไป


กระทาชายนายหนึ่งซึ่งเคยอยู่

ได้พบคู่สู่สมภิรมณ์ใส

กับสาวน้อยแดนยากหากสู่ใน

ต่อมาได้ลูกชายเชื้อสายแก


มาวันหนึ่งซึ่งพ่อรอเพาะปลูก

ด้วยพันผูกลูกร้องก้องหาแม่

หนุ่มจึงเอ่ยปากล่อเพราะงอแง

โน่นแน่แม่กลับมาอย่าช้าใย


กลายเป็นพูดลวงหลอกบอกความผิด

ไม่ได้คิดจริงเท็จเหตุขานไข

เป็นข้อห้ามยามพรากหากปากไว

อยู่ไม่ได้ผิดกฏอดพักพา


หนุ่มโชคร้ายได้ภรรยาออกมาส่ง

ด้วยยังคงห่วงใยอาลัยหา

จัดสิ่งของกองใส่ให้ผัวมา

ทั้งเสื้อผ้าอาหารด้วยบ้านไกล


ออกจากเรือนแหล่งพักพำนักอยู่

เพื่อมุ่งสู่แผ่นดินถิ่นอาศัย

แบกก็หนักนักหนาถ้าอย่างไร

เอาออกไปให้เบาคงเข้าที


ขมิ้นเหลืองเรืองรองกองเต็มย่าม

ด้วยนึกคร้ามความหนักต้องตักหนี

โกยคะเนเททิ้งสิ่งไม่ดี

เหลือไว้ที่ต่างหน้ามาหนึ่งอัน


กลับถึงเหย้าเก่าก่อนก็นอนพับ

เหนื่อยจึงหลับปรับกายหมายสุขฝัน

ตื่นขึ้นมาเวลารุ่งพรุ่งอีกวัน

รื้อของพลันขมิ้นน้องเป็นทองคำ


1p


ขอขอบคุณ  ภาพจาก  google.com