..
๑.ไกลสุดฟ้าธาราธารเป็นล้านโยชน์
เพราะรักโคตรสิ่งที่เขียนไม่เหี้ยนหมด
ถึงไกลกันพันล้านลี้ไม่มีลด
ยิ่งจะทดและพูนเพิ่มต่อเติมรัก
.
๒.กรุงโรมนั้นมันสวยไม่เท่าใบหน้า
งามสง่าของเจ้านะเป็นประจักษ์
หญิงหลายหมื่นยืนรายเรียงไม่เคียงพักตร์
ใคร่สลักทุกถ้อยคำเป็นตำนาน
.
๓.คิ้วขนงวงพักตร์น่ารักนั่น
นามนางนั้นโจซิฟิน-ถวิลขาน
ตะโกนก้องร้องต่อฟ้าแล้วสาบาน
จะผสานสองหัวใจหทัยคอย
.
๔.บันทึกรักสลักซ้ำถ้อยคำหวาน
ก่อตำนานบทใหม่นี้ไม่มีถอย
นโปเลียนชื่อฉันไงรักไม่น้อย
เป็นร่องรอยว่ารักฉันนิรันดร
.
๕.และชาตินี้มีชะตานำพาพบ
อาจจะรบไม่เด็ดขาดเหมือนชาติก่อน
ฝรั่งไทยใจล้านนารักถาวร
แม้ม้วยมรณ์จะรักเธอเสมอไป
..
-๐ภ. โยนก๐-

จะมีโอกาสได้เจอเธออีกไหมนะ "โจซิฟิน"