อยู่ท่ามกลางกฎกรรมที่ย่ำแย่
หาสุขที่เที่ยงแท้แทบไม่ได้
สุขชั่วครั้งชั่วคราวครู่หายไป
แทรกหว่างในคืนค่ำประจำวัน
หัวใจช้ำซ้ำซากจากปัญหา
หลั่งไหลมาสารทิศยากบิดผัน
หนักจ่ายจับรับเบาไม่เท่ากัน
เชื่อกู้ยันหนี้พอกต้นดอกบาน
คิดคำนึงพึ่งใครที่ไหนเล่า
กระเพาะเปล่าแสบไส้ไร้อาหาร
อ้าปากเอิ้นเดินจ้ำเสาะทำงาน
แลกข้าวสารพอกินก็ยินดี
คิดคำนึงพึ่งจ้าวยุ่งฉาวร้อน
ยังตอกย้ำตำบอนย้อนอึงมี่
สังคมแตกแยกยักสามัคคี
หลายขวบปีทะเลาะไม่เลิกรา
คิดคำนึงถึงตัวครอบครัวด้วย
จะจนรวยเพศใดวัยชันษา
สรรพสิ่งสกลบนโลกา
ปรารถนาศรีสุขกันทุกคน
อภิรมย์สมหวังขาดดังคิด
วิปริตผิดทางสร้างสับสน
ยึดเหนี่ยวรั้งตั้งสติคอยเตือนตน
หยุดเถิดบ่นพึมพำต้องทำใจ
รพีกาญจน์
