ใครชักชวนขวนขวายหมายก้าวหน้า
เชี่ยววิชาชีวิตลิขิตฝัน
ลืมความหลังฝังใจจบจาบัล
แล้วเลือกสรรครรลองส่องเสรี
เปลื้องบ่วงบาศก์พาดคอก่อกฎกัด
พ้นพิบัติพบพระพิสุทธิ์ศรี
เก็จประกายฉายหล้าทั่วธานี
รัศมีเรืองรองอ่องอำไพ
จงจับมือถือแขนแทนสายโซ่
เงยหน้าโงย่ำย่างทางไสว
จังหวะพ้องร้องเพลงเปล่งเสียงไช
น้อมเทิดไทใจภักดิ์รักดินแดน
สูญเสียเลือดเชือดเนื้อแถกเถือหนัง
รวมพลังปกป้องของหวงแหน
ล้มลงหนึ่งพึงสองสามทดแทน
คิดค้นแผนโต้ตอบลอบจู่โจม
คอยแตะตอดวอดวายทำลายขวัญ
พุ่งฉับพลันกระหน่ำห้ำหั่นโหม
ถึงละร่างกลางเด่นเพ็ญโพยม
คีตประโคมแห่ห้อมย้อมวิญญาณ
ใครอุดหนุนจุนเจือเพื่อก้าวหน้า
พอภัยมาเยียนเหย้าเศร้าสถาน
มิตรภาพพังภินสิ้นซมซาน
หันประหารทรยศยิงปลดบอมบ์
รพีกาญจน์
