นางศกุนตลา
ผิวสินวลละอองอ่อน
มะลิซ้อนดูดำไปหมดสิ้น
สองเนตรงามกว่ามฤคิน
นางนี้เป็นปิ่นโลกา
งามโอษฐ์ดังใบไม้อ่อน
งามกรดังลายเลขา
งามรูปเลอสรรขวัญฟ้า
งามยิ่งบุปผาเบ่งบาน
นางบุษบา
พักตร์น้องละอองนวลเปล่งปลั่ง
ดังดวงจันทร์วันเพ็งประไพศรี
อรชรอ้อนแอ้นทั้งอินทรีย์
ดังกินรีลงสรงคงคาลัย
งามจริงพริ้งพร้องทั้งสารพางค์
ไม่ขัดขวางเสียทรงที่ตรงไหน
พิศพลางปฎิพัทธ์กำหนัดใน
จะใคร่ไปโอบอุ้มองค์มา
นางละเวงวัณฬา
เห็นโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช
สถิตอาสน์อำไพวิไลโฉม
ดังดวงเดือนเคลื่อนคล้อยลอยโพยม
งามประโลมลืมองค์หลงตะลึง
เหมือนรูปร่างช่างเขียนไม่เพี้ยนผิด
ทศทิศธาตรีไม่มีถึง
พระกรอ่อนละม่อมเหมือนกล่อมกลึง
นิ้วดั่งหนึ่งลำเทียนเจียนประจง
นางลำหับ
โฉมลำหับกัลยา
โสภาพริ้งพร้อมละม่อมละไม
พิศพักตร์เพียงประยงเมื่อทรงกลด
ลออหมดมิได้มีรอยฝีไฝ
เนตรคมขำดำดังเซดสลักใจ
แลวิไลปากหูดูติดตา
เรือนผมกลมขมวดเสมอสม่ำ
เส้นอ่อนดำดูอร่ามงามนักหนา
กรกายคล้ายนางกินรา
นขาฝ่าแดงดังแกล้งย้อม
พระเพื่อนพระแพง
ไม่สูงต่ำดำขาวพีผอม
พริ้งพร้อมสรรพางค์ดังนางหงส์
อรชรอ้อนแอ้นเอวองค์
วงพักตร์โฉมยงดังวงเดือน
พิศพี่ก็ไม่มีเสมอสอง
พิศน้องก็ไม่มีเสมอเหมือน
ขนงเนตรเกศแก้มแย้มเยื้อน
เหมือนจะเตือนให้ต้องตาชาย
นางรจนา
พิศโฉมพระธิดาวิลาวัณย์
ผุดผาดผิวพรรณดังดวงเดือน
งามละม่อมพร้อมสิ้นท้ังอินทรีย์
นางในธรณีมิมีเหมือน
แสร้งทำแลเสี่ยงบิดเบือน
ให้ฟั่นเฟือนเตือนจิตคิดปอง
(ขอบคุณภาพสวยๆและข้อมูลจากเน็ตค่ะ)
