Username:
Password:
บ้านกลอนน้อยฯ
ช่วยเหลือ
ค้นหา
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล
>>
คำประพันธ์ แยกตามประเภท
>>
นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป
>>
ป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ โดยคุณ วินทร์ เลียววาริณ
หน้า: [
1
]
ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน
หัวข้อ: ป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ โดยคุณ วินทร์ เลียววาริณ (อ่าน 7210 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ลิตเติลเกิร์ล
.ผู้มีจินตนาการ.
จำนวนผู้เยี่ยมชม:
48906
ออฟไลน์
ID Number: 58
จำนวนกระทู้: 3786
|
|
ป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ โดยคุณ วินทร์ เลียววาริณ
«
เมื่อ:
20, ธันวาคม, 2558, 12:15:54 PM »
บ้านกลอนน้อยฯ
Permalink:
ป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ โดยคุณ วินทร์ เลียววาริณ
- ป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ -
คุณเดินเล่นที่ศูนย์การค้า คุณใช้บันไดเลื่อน ลิฟต์ เดินไปตามทางที่ติดไฟสว่างทั้งอาคาร
คุณฟังเพลงที่ลอยในอากาศ คุณสัมผัสอากาศเย็นสบายที่ปรับอุณหภูมิ
คุณเคยถามตัวเองไหมว่า ใครเป็นคนจ่ายค่าไฟฟ้าบันไดเลื่อน ลิฟต์ ค่าแอร์ฯ
ค่าทำความสะอาด ฯลฯ เหล่านี้ เจ้าของศูนย์การค้าคงไม่ว่างงานขนาดอยู่ดีๆ
ควักเงินให้คุณและคนอื่นใช้ฟรีๆ ใครเป็นคนจ่าย? เจ้าของศูนย์การค้า? เจ้าของร้าน?
หามิได้ คนจ่ายก็คือ
คนซื้อสินค้าและบริการในศูนย์การค้า
พูดง่ายๆ ก็คือ ใครก็ตามที่ซื้อสินค้าและบริการรับผิดชอบค่าไฟฟ้า
ค่าดูแลอาคารทุกบาททุกสตางค์ ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ซ่อนอยู่ในค่าสินค้าและบริการ
ไม่มีอะไรฟรีจริงๆ มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
คุณดูโฆษณาสินค้าทางโทรทัศน์ เจ้าของสินค้าลงทุนหลายล้านบาทผลิตโฆษณาไอเดียเท่ๆ
ทำป้ายบิลบอร์ดราคาแพงๆ ใครเป็นคนจ่าย? ก็คือลูกค้าทุกคนที่ซื้อสินค้า
เจ้าของสินค้าเพียงแค่ออกเงินล่วงหน้า ท้ายที่สุด
คุณก็เป็นคนจ่ายทุกบาททุกสตางค์
มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
คุณขึ้นรถเมล์ฟรี คุณใช้บริการรักษาโรคฟรีหรือจ่ายต่ำกว่าราคาจริงตามนโยบายประชานิยมของรัฐบาล
คุณขายผลผลิตเกษตรในราคารับประกัน ใครเป็นจ่าย? รัฐ? เปล่า คำตอบ
ก็คือคนที่เสียภาษีทุกคน
มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
คุณเดินไปตามถนน เห็นท่อประปาแตก คุณไม่รู้สึกอะไร เพราะคุณคิดว่าคุณไม่ใช่เจ้าของน้ำประปา
ใครเป็นคนจ่ายค่าน้ำที่ไหลทิ้งไปเปล่าๆ คำตอบก็คือคุณ
คนที่เสียภาษีทุกคน
มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
โรงงานอุตสาหกรรมที่จังหวัดหนึ่งปล่อยน้ำเสียลงคลอง หรือปลดปล่อย
คาร์บอน ไดออกไซด์ สู่ท้องฟ้า ท่อไอเสียควันดำที่รถบรรทุกคันหนึ่งพ่นใส่คุณ
คุณสูดเข้าไป ใครจ่าย?
คุณจ่าย - จ่ายด้วยชีวิตของคุณเอง
ทั้งหมดนี้บอกเราว่า ไม่มีอะไรในโลกฟรีจริงๆ ทุกอย่างในโลกมีราคา มีต้นทุน
เราไม่จ่าย คนอื่นก็ต้องจ่าย เพราะโลกนี้ไม่มีเทวดาใจดีช่วยเรา เราต้องช่วยเหลือตัวเอง
ออกซิเจนที่เราสูดต่อชีวิตทุกวันมาจากการทำงานของต้นไม้ทั้งโลก
น้ำมันที่เราเผาทุกวันมาจากซากพืชสัตว์ทับถมกัน
อาหารที่เราเสพทุกวันก็มาจากพืชสัตว์และชีวิตอื่นๆ
เราอยู่ได้ด้วยการจ่ายราคาของชีวิตอื่น
คุณกินอาหารตามใจปาก คุณกินอาหารขยะ คุณดื่มเหล้าสูบบุหรี่จัด
คุณไม่ออกกำลังกาย คุณสะสมความเครียด คุณไปหาหมอ
หมอบอกว่าคุณเป็นมะเร็ง
มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
โชคดีที่ไม่ทุกป้ายราคาที่ซ่อนอยู่เป็นเรื่องเลวร้าย ไม่ทุกการจ่ายราคาเป็นเรื่องแย่
ลองนึกภาพตัวเราเองประสบความสำเร็จในชีวิต มีเงินทอง มีการงานดี
มีธุรกิจเป็นของตัวเอง มีชื่อเสียง มีความสุข ฯลฯ และใช่!
คุณเดาถูก มันมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่
ทุกความสำเร็จ ทุกเส้นชัยมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ แต่ละป้ายติดราคาต่างกัน
เราทุกคนสามารถบรรลุจุดเหล่านี้ได้ หากยอมจ่าย
ป้ายราคาของใบปริญญาคือการเรียนจริงจัง ศึกษา ทบทวน ฝึกฝน
ป้ายราคาของการเป็นเจ้าของธุรกิจคือการทำงานหนัก ตรงต่อเวลา ขยัน อดทน มนุษยสัมพันธ์ดี
ป้ายราคาของการเป็นนักเขียนคือ ทำงานหนัก ศึกษาค้นคว้าต่อเนื่อง ขยัน อดทน ใฝ่รู้
ป้ายราคาของการเป็นนักร้องคือการฝึกฝน ฝึกฝน ฝึกฝน
ฯลฯ
ป้ายราคาเหล่านี้เป็นราคาเต็ม ไม่มีลดราคา ไม่มีโปรโมชั่น ต้องจ่ายเต็มๆ
มองเป้าหมายแล้วถามตัวเองว่ายอมจ่ายราคาตามป้ายนั้นไหม ถ้ายอมจ่าย
เราก็จะได้ความสำเร็จนั้นๆ มาประดับตัว ถ้าไม่ยอมจ่ายหรือจ่ายไม่ครบ ก็อด
ใช่ ไม่มีอะไรฟรีจริงๆ ทุกอย่างมีป้ายราคาที่ซ่อนอยู่ แต่มันก็ยุติธรรมดี
อยากได้อะไรก็ต้องลงแรง มันเป็นกติกาของธรรมชาติมาหลายร้อยหลายพันล้านปีแล้ว
อยากกินเนื้อก็ต้องออกแรงล่า อยากกินปลาก็ต้องเหวี่ยงแห อยากกินข้าวก็ต้องลงมือปลูก
ใครบอกว่าโลกไม่ยุติธรรม?
ขอบคุณบทความจาก
คุณวินทร์ เลียววาริณ
www.winbookclub.com
24 ตุลาคม 2558
รายนามผู้เยี่ยมชม :
น้ำหนาว
,
ลมหนาว ในสายหมอก
,
กร กรวิชญ์
,
ปลายฝน คนงาม
,
กรกช
,
Black Sword
,
หนูหนุงหนิง
,
Orion264(มือขวา)
,
ขวดเก่า
,
Paper Flower
,
ก้าง ปลาทู
,
หญิงหนิง พราววลี
บันทึกการเข้า
..
สารบัญบทกลอน "ลิตเติลเกิร์ล"
..
หน้า: [
1
]
ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
กระโดดไป:
เลือกหัวข้อ:
-----------------------------
บ้านกลอนน้อย ลิตเติลเกิร์ล - มยุรธุชบูรพา
-----------------------------
=> อ่านข้อกำหนด กฎระเบียบต่าง ๆ - สมาชิกใหม่ ทักทาย แนะนำตัวที่นี่
=> ห้องกลอน คุณอภินันท์ นาคเกษม
=> ห้องกลอน คุณคนบอ มือสี่
=> สารบัญกลอน สมาชิกนักกลอน
-----------------------------
ห้องเรียน
-----------------------------
=> ห้องเรียนรู้คำประพันธ์ ประเภทกลอน
=> ห้องเรียนฉันท์
=> ห้องเรียน กลบท
=> ห้องเรียน โคลงกลบท
=> ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท
=> ห้องศึกษา กาพย์ โคลง ร่าย
=> ห้องหนังสือ บ้านกลอนน้อย
=> ห้องฟัง การขับ เสภา และอื่น ๆ
-----------------------------
คำประพันธ์ แยกตามประเภท
-----------------------------
=> กลอน ร้อยกรองหลากลีลา
=> คำประพันธ์เนื่องในโอกาสพิเศษต่าง ๆ
=> กลอนธรรมะ-สุภาษิต-ปรัชญา-คำคม
=> กลอนเปล่าสบาย ๆ
=> กลอนจากที่อื่น และจากกวีที่ชื่นชอบ
=> โคลง-กาพย์-ฉันท์-ร่าย-ลิลิต
=> กลบท
=> นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป
=> ห้องนั่งเล่นพักผ่อน
===> เส้นคั่นสวย ๆ
===> รูปภาพน่ารัก
กำลังโหลด...