# กลบทบวรโตฎก #

* เจ็บ - จำ *

กระเทาะความตามคำย้ำหนักหนา
กิริยาสื่อไปให้เหมาะสม
มิเสาะรักหักจิตคิดนิยม
จะเพาะบ่มดวงจิตมิชิดชาย

ระวิส่องผ่องใสแต่ใจกร่อน
ศศิธรเย็นตาเกินคว้าหมาย
จะระโหยโรยแรงแห่งใจกาย
ก็มิคลายเจ็บช้ำรักลำเค็ญ

มธุรสพจน์พี่ที่เคยอ้าง
จะมิร้างลาเจ้าค่ำเช้าเห็น
จะมิทำช้ำแน่แม่เนื้อเย็น
จะมิเป็นคนลวงอย่าห่วงเลย

และไฉนไยพี่มีรักซ้อน
และกะล่อนโกหกโอ้อกเอ๋ย
อรไทใดนั่นพี่ฝันเชย
ก็มิเคยรักนางอย่างจริงใจ

ก็เพราะพี่รักตนมิสนอื่น
และมิยื่นรักจริงหญิงคนไหน
ก็เหมาะแล้วแจวผ่านขึ้นคานไป
เพราะหทัยของพี่มีแต่กลวง

รึจะโดดเด่นดีวจีหวาน
สิสะท้านจินต์ดั่งหลั่งสู่สรวง
ทุรยศหมดรักก็หักทรวง
เจาะทะลวงเจ็บจิตมิคิดลืม

หญิงหนิง พราววลี

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ


กลบทบวรโตฎก ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๘๒ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
                           พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ  

         - ๐.) ใน ๓ พยางค์แรกของทุกวรรคให้ใช้  ส คณะ  (ลหุ-ลหุ-ครุ)  นำหน้าวรรคกลอนทุกวรรค

เมื่อนำข้อกำหนด ๓ พยางค์หน้าทั้ง ๔ วรรคมารวมกันแล้ว ก็จะกลายเป็นบัญญัติของ  "โตฎกฉันท์ ๑๒"   นั่นเอง

---------------------------------------------------------------------
[ เกร็ด ]   :  โตฎกฉันท์ ๑๒  = (ลหุ-ลหุ-ครุ-ลหุ-ลหุ-ครุ.........ลหุ-ลหุ-ครุ-ลหุ-ลหุ-ครุ )

                   ส คณะ   มาจาก  โสม  หมายถึง พระจันทร์ ประกอบด้วย   ลหุ-ลหุ-ครุ    

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏเฉพาะในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"   ไม่มีปรากฏในกลบท  "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"