เพ็ญจันทร์จ้าฟ้าสกาวดาวหรุบแสง
ต้านความแรงแห่งบุหลันนั้นไม่ไหว
จึงกระพริบริบหรี่หนีจากไกล
ปล่อยเดือนให้ฉายแข่งแย่งฟ้าครอง
จวบเมื่อจันทราแรมแสงแกมหม่น
เริ่มหลุดพ้นนภาเวหาหมอง
ซีดสลดหมดงามตามครรลอง
คงจะต้องลากลับลับโลกไป
ฟ้ามืดมิดสนิทคราวสู่ดาวบ้าง
หลังจากร้างแรมมาถึงคราใส
กลับคืนฟ้ามาเกิดกำเนิดใน
กระพริบใส่งามตาน่าชื่นชม
ดารดาษผงาดหาวสกาวฟ้า
สวยสุดน่าชวนมองอยากส่องสม
คืนฟ้าแรมแซมดาวพราวพรั่งพรม
ยากใดข่มราตรีที่ไร้จันทร์
ชี้ชวนเชิญเพลินมองสองคนอิง
เสียงหรีดหริ่งเรไรพาให้ฝัน
เย็นลมพริ้วลิ่วปลุกขนลุกชัน
สะท้านสั่นต้องชิดสนิทกาย
สุขสดใสใต้หล้าฟ้ามีเรา
นั่งหยอกเย้าเคียงคู่มิรู้หน่าย
จนน้ำค้างพร่างโปรยโรยพริ้วพราย
เกลื่อนดาวหายกลายแสงแห่งตะวัน
1p
